Netgedichten

netgedicht (nr. 80.036):

geen titel

Dit woord heeft zijn gezicht verloren,
de ruggengraat is weggehaald,
het lijf gevild, met onbetaald
verlof het hart, de adersporen

zijn droge bedding geworden
van een verlaten maanlandschap.
Wie hier gaat vissen voor de grap
vangt bot en beenderen, verdorde.

Het is de geest, de inspiratie,
die mist, spieren en weefsels trekt
over de letters van weleer.

Boven de wateren zweeft niet meer
de adem die nieuw leven wekt.
de nacht is wars van incarnatie.

Uit:
'O, die wijze koeien', Chris de Valk
Uitgeverij Abraxas, Zuider-Amstel, Amsterdam