Op een bed van veren
In slapeloze nachten het dichterschap
geoefend dichterbij gedroomd misschien.
Kleine zus grote broer gewonde engelen
met verre ogen op een bed van veren.
Tussen droom en daad laveren
heldere dan weer bleke beelden.
Wilde ganzen gakken het afscheid
de vlucht van kraaien voor het licht.
Het wenden van de zonnebloem
haar bloei door lucht en vogels verteerd.
Aan de andere kant van een muur alleen de contouren
iemand die hier was en verdwenen is.
Voetafdrukken in jouw landschap
even bang voor vader als voor een andere god.
Doodmoe tegen het hek trillend van angst
de longen uit het lijf gezongen.
De hele wereld van ver en nabij in de kamer
twee bulderende zonnen op een witte muur.
Op een bed van veren schilderen gewonde engelen
tussen droom en daad het verre licht.
Geplaatst in de categorie: reizen