Poëziebeleving
Leve Poëzie
van regels naar vrije vorm
een alternatief
Hoe haar blauwe ogen
schitteren met glans tegelijk hebben ze
kracht en diepte om in iemands ogen durven te kijken
Elkaar kussen tijdens ontmoetingen zowaar duiken naar het onbekende.
Ze heeft lichtroze wangen zo
puur als haar hart slaat en meer van het leven
houdt dan ooit op hetzelfde moment verzachten haar handen
om het even welke pijn en verdriet, een streling die je niet zomaar zal vergeten.
Bovendien wordt haar oude ziel
blootgelegd op een klein stukje papier waar de
woorden zoveel verbeelding als verrijking uitstralen terwijl lichaam
wordt bekleed met grote verscheidenheid aan kleuren en vormen, een rijmpje nabij.
Minnen en zinnen kruisen elkaar
want hoe je het ook bekijkt, is het de kunst om er
elke keer weer andere betekenis aan te geven, hoe lyrisch uit het hart
of uit het hoofd een nieuw stukje poëzie is geboren van waar haar schoonheid doet verstillen.
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 21 augustus 2024
Geplaatst in de categorie: poesiealbum
Een minor detail over taal:
Jij en ik hebben ooit in het grijze verleden van de voorbije eeuw geleerd hoe je de tweede persoon enkelvoud van de onvoltooid tegenwoordige tijd van het hulpwerkwoord 'zullen' moet gebruiken: jij zult/zul jij...niet jij zal/zal jij dus!
Dit is spreektaal...er wordt al genoeg verkwanseld door het rappersgilde!
Ga zo door!