Netgedichten

netgedicht (nr. 84.080):

Gelukzaligheid

Laatbloeiende roos
verstrooid met waaiende wind
vreugd van bloemblaadjes

In de orkestratie van het leven
waar melodieën vloeiend in elkaar overgaan
verliezen we wel eens de schoonheid in eenvoud uit het oog
Het zijn precies die niet gezongen schatten die onze ziel in beroering brengen.

Op de eerste plaats uitgestrekte
blauwe hemel met de wind die langs het gezicht
streelt, de zon die een huid zachtjes verwarmt of het gras dat
zich onder de voeten strekt terwijl we kijken naar de sterren in nachtelijk overzicht.

Verder denk ik ook aan het constante
en trouwe ritme van het hart, de fundamentele lucht
die longen vult, de vreugde van het lachen tot tranen die alles reinigen
Stuk voor stuk bijzonderheden deel uitmakend van een uniek wezen hier op de aarde.

Dat al deze waardevolle en verbonden
dingen me elke keer weer verrassen daar het ook nog
eens geschenken zijn om te geven en nemen, mijn dankbaarheid nabij
Alles overziend is het leven een verbluffende symfonie van prachtig gespeelde momenten.