Netgedichten

netgedicht (nr. 84.231):

Raam

De winter woekert en raast
en hij kijkt toe
Op zijn gesloten raam,
dat door de kou beslaat,
schrijft hij jouw naam
Een wandelaar daarnet
op straat had jouw silhouet
De wereld verworden
tot glazig beeld,
terwijl de werkelijkheid
achter hem staat
Je hoopt dat hij zich omdraait
en ziet dat de deur,
ook midden in de winter,
gewoon open gaat