Tijdloze bloei

Bloemen wiegen zacht
in stilte van seizoenen
nieuw leven ontwaakt


Onder de lage herfstige hemel met haar trage adem
staan chrysanten in gouden pracht, onaangeroerd door tijd.
Hun frêle bloemblaadjes vangen het licht zoals eeuwen tevoren
stil getuigen van een wereld die voortdurend verandert.

In keizerlijke tuinen, omringd door schaduw en steen,
draagt elke bloem een verhaal van macht en sereniteit.
Geen stem verheft zich, toch roepen ze herinneringen op
aan een rijk dat bloeit en sterft, zoals de seizoenen zelf.

Hun dauw glinstert als een medicijn, teder en genezend,
alsof ze de pijn van de wereld met één druppel verzachten.
Zo eenvoudig in vorm, maar complex in hun wezen,
zijn ze een spiegel van de ziel die zichzelf zoekt.

Chrysanten, wevers van tijd, leren ons om stil te staan.
Niet alles moet bloeien om eeuwig te blijven bestaan.
In elke bloem schuilt een boodschap: verlies is geen einde,
maar de poort naar een nieuw begin, verborgen in het verval.

... Een reflectie op de vergankelijkheid van het leven, de kracht van hoop en de tijdloze schoonheid van de natuur, gevangen in woorden en beelden. ...

Biografie van deze schrijver

Chrysanten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 7 stemmen 182