Netgedichten

netgedicht (nr. 84.921):

wat mijn vrouw mij leerde

ik hoop mijn dochter mee te geven
wat mijn vrouw mij laat zien
dat kracht niet in stilte schuilt
maar in weten wie je bent

dat vallen geen falen is
maar een sprong naar iets nieuws
dat onafhankelijkheid een recht is
geen gunst van wie regeert of stuurt

mijn vrouw staat haar mannetje
in een wereld die haar klein houden wilde
zij leerde mij om groter te dromen
en nooit aan mezelf te twijfelen

bescheidenheid siert de vrouw niet
zei een stem die ik nu begrijp
zij mogen ruimte innemen
in elk beroep, in elk gesprek

vrouwen bouwen, leiden, dragen
met kracht, gevoel en visie
ze buigen niet, maar stuwen voort
met luide stem en brede schouders

voor deze missie wil ik vechten
voor dochters nu en dochters straks
dat zij nooit hoeven te vragen
om gelijke en eerlijke kansen

dus loop mijn kind, met rechte rug
de toekomst in, zonder vrees
wat mijn vrouw mij ooit leerde
is nu voor jou een krachtig devies

... Geschreven voor de Internationale Vrouwendag 2025 | 8 maart 2025

Wat mijn vrouw mij leerde, geef ik door aan mijn dochter

Kracht zit niet in stilte, maar in weten wie je bent. Vallen is geen falen, maar een sprong naar iets nieuws. Onafhankelijkheid is een recht, geen gunst.

Mijn vrouw leerde mij groter te dromen en nooit te twijfelen aan mezelf. Vrouwen bouwen, leiden en dragen – met kracht, gevoel en visie. Bescheidenheid siert hen niet; ruimte innemen wel.

Voor deze missie wil ik vechten: dat dochters nu en straks nooit hoeven te vragen om gelijke kansen. Dus loop, kind, met rechte rug de toekomst in. ...

Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
6 maart 2025