Vind de rivier
Los van de oever
draagt de rivier mij verder
dan mijn verlangen
Ik volg het landschap als
aderen op een oude hand, waar water,
zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe,
mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat.
Lucht hangt laag en blauw, als
een zachte belofte die nog niet is verbroken,
vogels schrijven hun richting in stilte. Ik ben geen held,
geen dichter, slechts iemand die leert verdwalen zonder de weg kwijt te zijn.
De rivier vraagt niets, draagt wat
haar wordt toevertrouwd — oud hout, gebroken
stem, verhalen zonder begin of eind. Ik leer te luisteren naar
wat niet gezegd wordt: de taal van stroming, van verdwijnen zonder verlies.
Misschien is dit genoeg: geen kaart,
geen thuiskomst, maar bewogen zijn door iets
groters dan ikzelf, zoals regen vanzelf de zee vindt, of een
lied dat de stilte zoekt, en dat ik, ergens onderweg, de rivier vond — en mijzelf.
... In "Vind de rivier" zoek ik naar wat het betekent om mee te stromen met het leven, zonder houvast, zonder zekerheid. De rivier staat symbool voor beweging, overgave en de stille kracht van verandering. Misschien is verdwalen geen verlies, maar een manier om jezelf opnieuw te vinden. ...
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 26 april 2025
Geplaatst in de categorie: filosofie