Netgedichten over liefde

netgedicht (nr. 10.329):

Stilte tussen ons

Stilte tussen ons
geen woorden, toch zo veel meer
je blik zegt alles

In de ruimte tussen onze woorden
voel ik jou, de pijn die onuitgesproken blijft,
het verdriet in stilte. Toch zie ik het, zonder oordeel, zonder
druk, en wil ik naast je staan, in alle kwetsbaarheid, met een glimlach.

Niet altijd zijn het bloemen die mijn
hart verwarmen, maar de blik die jij niet durft
te delen. Ik ben hier, niet om te redden, maar om te begrijpen,
om de zorgen die je verborgen houdt, die soms te zwaar lijken om te dragen.

Onze verbinding is als zachte regen
die groeit, die de wortels van ons bestaan vindt
zonder haast. We hoeven niet altijd te praten om elkaar te voelen,
zonder menig last, om in stilte samen te zijn, zonder woorden, zonder oordeel.

De kunst van het mens-zijn ontvouwt
zich hier – zacht en waarachtig – in het delen van
leegte, stilte en spanning. In de ruimte tussen ons groeit wat vaak
verloren gaat: een diepe, onvoorwaardelijke verbondenheid, vol liefde, licht en leven.