Homo Scribo

Zit ik hier weer, alleen,
met een stijve, omdat zij
haar vingers liet glijden
over haar beeldschone
scherm. Het permanent
kietelen van fantasieën;
mijn krullen kriebelend
op haar heuvels vol lust,
kracht voelen opkomen,
om hellingen van genot
verbonden te bestijgen;
met elkaar mee, gedwee.

Bergen van verlichting
bedwingen met z’n twee,
hand in hand, verstand
loslaten en de golven
samen ondergaan.

Ik zit hier, te denken,
te schrijven, omdat ik
alleen dat kan blijven
wat ik werkelijk ben.

Biografie van deze schrijver

Afstand Nabijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80