Als de zee ademt

De zee ademt zacht
haar geheim in elke golf
ik luister gedwee


De zee spreekt tot mij
in bewegingen die voelbaar zijn als
ik mijn zintuigen open, een trage stroming langs
gedachten zonder naam, en ik luister alsof het water mij al lang kent.

Onder het oppervlak leeft
iets dat ik niet benoemen kan, een trilling
die door mijn borst beweegt wanneer ik alleen ben, een
oud gevoel, dat opkomt met de golven en verdwijnt voor ik het doorgrond.

De wind weeft patronen in
het zand die verdwijnen nog voor ik ze kan
begrijpen, ik laat mijn handen rusten in het natte oppervlak
alsof dat een vorm van verbinding is, zonder verwachting en zonder eind.

De zee kijkt mij aan zonder oordeel
of verlangen, ze ontvangt wat ik niet kan dragen
en houdt het vast zonder geluid, en als ik terugloop voel ik haar
nog in mijn rug ademen alsof zij, net als ik, iets herkent dat even mocht bestaan.

Biografie van deze schrijver

Zee Verlangen Verstilling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86