Warmte van een zonnebloem

Een trage buiging
van blad naar zon, zonder haast
de dag tilt zich op


Tegen het ochtendlicht
kantelt de zonnebloem zich langzaam
open, als een lichaam dat weet waar het naartoe wil,
ook zonder te weten waarom — een beweging geboren uit licht, niet uit wil.

De dragende steel houdt
zijn hoogte met ingetogen kracht, geen
trots maar aanwezigheid, een rechtop dat niets uitsluit.
In elke vezel trilt iets dat omhoog wil, maar altijd verbonden blijft met aarde.

Tussen brede, ademende
bladeren zweeft een zachte stilte van de
fluisterende wind, die iets bewaart van de vergankelijke
voorbijgangers en hitte — een geheugen dat niets vergeet maar niets omvat.

En bovenaan: het luisterende
gezicht dat naar de zon kijkt zonder ooit te
bezitten, open als een gebed dat geen antwoord zoekt.
Alleen het licht volstaat — een wederkerigheid zonder woorden, maar vol leven

Biografie van deze schrijver

Zonnebloem Zomer Natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.4 met 10 stemmen 152