Het licht blijft langer hangen

Licht blijft hangen nu
zachte stilte omarmt mij
hart zoekt eigen rust


Het lijkt of de avond
aarzelt net voor ze valt, en de lucht
kleurt langzaam, voorzichtig als een stille gedachte.
Alsof ik nu pas besef dat ik nog niet klaar ben, dat ik pas nu adem.

Geritsel van bladeren
raakt me zacht, een fluistering die
zegt dat niet alles luid hoeft te zijn om binnen te komen.
Essentie wordt gevonden in het zachte geluid, in rust en in de ademruimte.

Aanwezige mensen vullen
geladen kamers met wat zij niet zeggen.
Hun diepe, zware stilte is voelbaarder dan woorden, een
vluchtige blik die ik vang, en herken de bedoeling – te veel gezien misschien.

Maar het licht blijft hangen
als een zachte grens, tussen alles wat
was en wat nog niet hoeft te komen. Een eigen moment
waarin niets van mij verwacht wordt, puur en stil – en eindelijk van mij alleen.

... Een persoonlijk gedicht, geschreven vanuit de verstilling die alleen de natuur soms kan bieden. ...

Biografie van deze schrijver

Gevoel stilte persoonlijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 13 stemmen 144