Klanken van het licht
Een verandering verleidt ons tot een innerlijke strijd,
vaak tot een verlies, poëtisch uitgedrukt, als een stervende zwaan.
Soms zie je het al van ver,
of is er plotseling een dood moment.
De schaduw bedekt dan ons lichaam met onze ledematen
Alles wordt dieper naar de ziel geleid; meestal is het zij die leidt
en ons onzichtbaar, maar vastberaden naar een onvermijdelijk,
kwetsbaar heden brengt, dat nog steeds gehuld is in nachten;
de hoop is uitgeput, terwijl het lot met je meegaat
Het gras is vaak verdord en verlangt naar nieuw zaad,
besprenkeld met ontdooid ijs.
Want daarin ligt de toekomst, maar gehuld in onzekerheid.
Ach, wie kent het niet, het niet meer kunnen verbergen
van een donkere reis,
en waar de geest de ijzeren ketenen wil doen smelten.
Op een dag zal het moment, stap voor stap,
gevuld zijn met bevrijdende adem.
Zeker, men weet ervan, maar de cocon omringt ons.
Het voelt daarin als een eeuwigheid,
totdat langzaam de klanken van het licht
weer worden afgestemd op een nieuwe ochtend.
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 7 augustus 2025
Geplaatst in de categorie: emoties