Eendagsvlieg

Geen toekomst, geen nu
zij danst alleen met het licht
ik leer van haar vlucht


Ik zit aan de oever van
het meer, de lucht beweegt nauwelijks.
Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders
kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis.

Zonder verleden, zonder
toekomst, alleen dit trillen in de ruimte.
De zachte geur van water en gras vermengt zich met zon.
Een vogel zingt helder, maar ik hoor vooral de stilte waarin zij zich beweegt.

Haar vlucht raakt iets wat
ik niet kan benoemen, iets wat ik herken
zonder het ooit te hebben geweten. Ze leeft alsof dit alles
is — en ik vraag me af hoe het voelt om zo aanwezig te zijn, zonder verlangen.

Als ze verdwijnt, blijft het
glooiend landschap onveranderd, maar
in mij heeft iets zachtjes verschoven. Ik blijf nog even zitten,
alsof ook ik maar één dag heb, en alles erop aankomt — dit licht, deze adem, dit nu.

Biografie van deze schrijver

Eendagsvlieg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17