Een dictator dicht

Een gevluchte dictator
schrijft poëzie over zijn eigen lijden.
Hij wil zich dichter bij het volk voelen —
al was het maar op papier.

Ik draag mezelf,
schrijft hij,
op mijn schouders,
als een huis dat ik bewoon.
Ik ben mijn eigen god.
Ik voed mijzelf op,
tot ik terugkeer
en opnieuw besta.

Voor de spiegel
spreekt een stem in zijn hoofd:

Elk huis dat gebouwd wordt,
zal ooit instorten.
Elke dictator die oprijst,
zal ooit vallen.

Neem dit nachtelijk gewauwel niet serieus,
fluistert hij verder.
Ik moest iets schrijven voor mijn volk.
Misschien herinneren ze me —
op een slapeloze nacht als deze.

O mijn volk,
vervolgt hij,
nu is het tijd
voor vergeving.
Voor liefde.*

***

Dictator

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 15