Netgedichten

netgedicht (nr. 86.822):

Te veel voelen

Waar ga je heen
als je geen gebroken been hebt
maar een gebroken hart vol andermans pijn?

Ik draag stemmingen
als ongewenste gasten in mijn borst,
ze fluisteren, razen,
en ik dacht lang dat ze van mij waren.

Tot een zachte stem vroeg:
“Is dit jouw wantrouwen?”
En ik wist: nee.
Het kwam van de ander,
zijn last, zijn koorts, zijn vermoeidheid.

Ik gaf het terug,
en vond begrip.
Mijn hart opende zich,
niet in angst, maar onvoorwaardelijk
caritas die zegt:
och arme ziel.

Zo leer ik,
dat empathie geen vloek hoeft te zijn,
maar een brug –
een plaats waar pijn verandert in verbinding,
waar te veel voelen
genoeg wordt
om lief te hebben.

... Dit gedicht is gebaseerd op het verhaal van Elias (10 september 2025), die schrijft over de zoektocht naar regie over zijn sterke empathie. Hij beschrijft hoe hij vaak emoties van anderen oppikt en die voor de zijne aanziet. Door geloof, gebed en het ontwikkelen van onderscheidingsvermogen leert hij deze gevoelens terug te geven en te transformeren in begrip en liefdevolle verbondenheid. Het gedicht destilleert zijn ervaringen tot een poëtische kern. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
20 september 2025