Boom van kennis
Een motorfiets,
verboden vrucht uit Eden,
glanzend verleidingstaal,
maar waardig slechts
wie ook de wortels kent.
Ik was een kind
dat schroefjes losdraaide,
dat vallen en opstaan
vertaalde in vertrouwen –
Willie Wortel in een schuur
vol vonken en hoop.
Maar de markt leerde
de kunst van breekbaarheid:
lampen die doofden
op afspraak,
apparaten die stierven
voordat hun ziel versleten was.
Ik zag de boom
te zwaar beladen,
takken gebogen
onder lust en gemak,
de wortels uitgedroogd,
de aarde vergeten.
Mijn val bracht mij
tussen wortels en aarde,
in de stilte van Yggdrasil,
waar herstel begint:
balans tussen vruchten
en de draagkracht van de stam.
Of wij ooit
als gemeenschap leren
de boom rechtop te houden,
blijft een vraag
in de wind van de tijd.
... Dit gedicht is geïnspireerd op de blog “Zen en de kunst van techniek en consumptie van verboden vruchten” van Eddo Rats (17 september 2025). In die blog verbindt hij persoonlijke ervaringen met techniek en reparatie aan bredere vragen over consumptie, geplande veroudering en morele verantwoordelijkheid. Met metaforen als de Bijbelse Boom der Kennis en de Noorse Yggdrasil schetst hij hoe technologische overvloed onze samenleving uit balans brengt, en hoe herstel ligt in het herontdekken van wortels en verantwoordelijkheid. ...
Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/
Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
23 september 2025
Geplaatst in de categorie: emoties