Het woord kent mij niet meer
Woord, ik zoek je
maar weet je naam
niet meer.
Je ligt hier
voor me op
het stoepje
voor mijn deur.
Het enige dat ik nog weet
is dat je naam
met de letter v- begint.
Ik stamel vlinder
maar het kind begint
te lachen.
Dan probeer ik
vleugel maar het kind
lacht al wéér.
Nee Pap, het is ook geen vleugel,
probeer het gewoon nòg een keer.
Dan mijn laatste schot
voor open doel:
Veer.
Je hebt me gevonden,
nou weet ik je weer!
Geplaatst in de categorie: ziekte
dementie 3.0 met 2 stemmen 
13
13
Geef je reactie op deze inzending:
Hoop niet dat het gedicht persoonlijk is Bert!
Maar mocht het wel, je hebt er een prachtig gedicht van gemaakt!