Scherven van geluk

Op tere vleugels
draagt hij het glanslicht van dag
een adem van rust


In vezels van
dagen glinsteren momenten die
zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken
van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid.

Ze breken niet kapot,
maar breken open, in fragmenten van
kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde
zich vermomt als iets gewoons, een blik, een lach, een lichte ademtocht.

Wat gefragmenteerd lijkt,
blijkt juist vollediger te zijn, het kleine tilt het
grote, het broze draagt het sterke, en in de ruimte tussen wat
zichtbaar is en verborgen blijft, wordt de kern van het leven onverwacht onthuld.

En zo, in de veelheid van de
splinters, ontstaat een mozaïek: geen naadloos
geheel, maar een dans van licht en schaduw, waar geluk niet
één stem is, maar duizend tinten die samen zacht en onontkoombaar zingen.

Biografie van deze schrijver

Geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 3 stemmen 21