De zin van het leven
Golven dragen mij
herinnering vervliegt zacht
stil ademt het licht
Hoe ik me laat dragen op
golven van het leven, waar onverwachte
stromingen mij meenemen en het verleden zich zachtjes
roert in het nu – een open zee waarin tijd en herinnering samenvloeien.
Vroeg in de morgen ontwaak
ik langzaam, proef de omliggende natuur
met alle zintuigen, nog half bedwelmd van slaap. Ik adem
frisse inspiratie in en voel hoe elke ademhaling me opent voor het onbekende.
Kleine, pure geluksmomentjes
ontvouwen zich in kleur en geur, in een unieke
wereld die voortdurend verandert en fluistert. Klanken en stilte
dansen samen in liefde en schoonheid en tonen dat niemand ooit echt alleen is.
Ongefilterde emoties drijven als
lichte bladeren over water. Gevleugelde beelden
worden in stilte opgenomen. Het gevoelige onvolmaakte lichaam
verlangt en herinnert zich alles wat kwetsbaar is – stukjes leven die nooit vervagen.
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 4 november 2025
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: bedankt
Leven
269
Geef je reactie op deze inzending:
uit, dat is bij deze het geval. Ik lees
het gevoel dat er ingelegd is.
Ook bijzonder dat dit 'breed' gedeeld
wordt onder de zeer verschillende lezers!
vrij als een vicks zuigtablet, onwaarschijnlijk cool en van buitengewoon extraordinair gehalte! Gefeliciteerd!
En alsjeblieft, CB, laat ons niet alleen...ga zo door, adem door, adem zo lang je leeft! (...)
Verbijzonder je invallen!
Groet, Kees.