Onthechting

Haar getormenteerde ziel
zocht naar nostalgie
in de schroomvallige stilte
die haar omarmen wilde.

Met onverholen weemoed
ontglipte haar een verheven snik,
die zich galmend uitsmeerde
in de groene, mistige uiterwaarden.

Over het efemere, verstilde landschap
dreef een welbekende melancholie
die nimmer verzaakte
haar waterlanders te doen kringen
in de ruisende rivier.

Uit het ontij van haar gedachtenstroom
ebde een verzengende vraag naar de horizon,
tot ze overspoeld werd
door de leegte van haar bestaan.

Ze had verzaakt
het vergankelijke vast te leggen
en hervond, in het onvoltooide,
haar transcendente onthechting.

Biografie van deze schrijver

onthechting weemoed nostalgie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 13