De eenvoud van het leven

Zonlicht op de wei
bloem bloeit zacht tussen het gras
rust vult mijn ogen


Ochtend opent zich in
ruime kalmte; ritselen van bladeren
legt een teder ritme neer. Mijn zintuigen drinken de
stilte van dit moment, waar niets meer hoeft te zijn dan wat het is.

In het trage stromen van
de beek openbaart zich een verborgen
waarheid van stilte. Ik voel de wijde wereld zonder
vaste woorden, als een lichte adem die zich vrij over het water verspreidt.

Eenvoud toont zich door
enkel te bestaan. Een onverwachte vogel
vliegt plots op, een voorbijgaande wolk drijft verder, en ik
ben rustig aanwezig in dit weefsel van tijd. De glinsterende zee draagt mij mild.

Wanneer mijn kwetsbaar
hart overspoeld raakt, keer ik terug naar
dit zachte, veilige midden. Daar waar echtheid ademt in elke
porie van het leven, en ik mag rusten, geworteld in het diepe zijn; puur en licht.

Biografie van deze schrijver

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 27