Verloren en Gevonden

Verloren dwaal ik rond, m’n geest gegijzeld en gewond,
op zoek naar gulden morgenstond,
waar vreugde en deugden in hetzelfde vuur worden geboren.

Hier aan de rand van zelfgenoegzaamheid,
zonder inzicht in de vergankelijkheid,
in de arena van schuld en spijt — strijdend als gladiatoren.

Mijn ogen zijn het canvas, mijn gezicht als marmer en glas,
Dromen, vervlakkend tot as,
en nu scheid ik het grove kaf van het wilde koren.

Onderwerp de ziel bloot, zonder gêne, zonder aanstoot,
als verwrongen staal, uit het lood,
sta ik met jou gewillig en vrij, in diepe extase verloren.

Iedere verscheurende kreet van ondoorzichtig leed,
in scharlaken kleuren bekleed,
versmelt met jou, waar zelfs de sintels van jouw vuur mij bekoren.

Voel de vrijheid van euforie, het sterven van apathie,
in strelende geuren van kamperfoelie,
ontsnapt aan een leven waar ik niet langer toe wil behoren.

... Dit gedicht is een persoonlijke reis door strijd, zuivering en hernieuwde vrijheid. Wat iemand er precies in leest, laat ik graag aan de lezer zelf over. ...

transformatie innerlijke strijd loslaten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 38