Tussen etiket en ontwaken

Er kwam een moment
dat de wereld te luid werd
en tegelijk te klein.
Woorden stroomden door me heen
alsof iets ouds eindelijk
zijn stem terugvond.
Ik sprak vanuit mijn hart
en merkte
dat niet iedereen oren had
voor die taal.

Wat ik bracht,
werd gezien als te veel,
te diep,
te vroeg.
Handen sloten zich
waar ik open was gebleven.
En zo leerde ik
dat waarheid timing kent
en dat niet elke ziel
klaarstaat om wakker te worden
naast je.

Er stierf iets in mij.
Niet gewelddadig,
maar onomkeerbaar.
Het oude zelf
liet zijn jas achter
in structuren die niet meer pasten.
Wat overbleef was zachter,
eerlijker,
kwetsbaar blootgesteld
aan een wereld
die liever slaapt.

Ik keerde naar binnen
en vond daar geen leegte
maar vragen
die eindelijk gesteld mochten worden.
Wat is normaal,
als het gebruikelijke
ons langzaam ziek maakt?
Wat is gezond,
als de geest protesteert
tegen een leven
dat haar niet dient?

Ze noemden het psychose.
Ze plakten woorden
op een ervaring
die groter was
dan hun kaders.
Ik probeerde me vast te houden
aan wat ik kende
maar verloor betekenis,
mensen,
grond onder mijn voeten.

Toch was het geen einde.
Het was een doorgang.
Een ontwaken
dat ik nog niet dragen kon,
maar wel moest ontmoeten.
Nu leer ik langzaam
hoe ik hier kan staan
zonder mezelf te verliezen.
Hoe ik kan luisteren
zonder te verdrinken.

Kwetsbaarheid blijkt geen breuk
maar een opening.
We dragen allemaal
onze eigen vertekeningen,
erfstukken van pijn,
verhalen die zich waarheid noemen.
Misschien is ontwaken niets anders
dan het afleggen
van wat nooit van ons was.

Ik kies eenvoud:
voeding uit de grond,
beweging onder de hemel,
stilte die mij terugroept.
Ik oefen in vertrouwen
op een innerlijk kompas
dat geen nieuwsbericht nodig heeft.

Laat niemand jouw naam schrijven
in potlood of beton.
Je bent geen etiket,
geen diagnose,
geen misverstand.
Je bent een proces,
een weg die zichzelf zoekt.

En als je twijfelt
of je gek bent
of juist wakker,
weet dan dit:
soms lijkt wijsheid
op verdwalen
in een wereld
die zichzelf normaal noemt.

... Het gedicht is geïnspireerd op het ervaringsverhaal van Bauke, waarin hij zijn spiritueel ontwaken beschrijft, dat door de omgeving en hulpverlening vooral als psychose en schizofrenie wordt benoemd. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
29 december 2025