inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.290):

Zomaar iemand....

Zomaar een verweerde oude man,
zittend op een bankje in het Vondelpark
met trillende handen genietend
van een klein bakje kersenkwark.
De doffe ogen tranen
als hij zijn lippen dept.
Eenzaamheid en verdriet,
blijkbaar zijn dagelijks recept.
Hij staart naar de wolken
en ik krijg meelij met de man
als ik hem zacht hoor zeggen,
“Schat, hier hield jij ook zo van…”

Schrijver: Hans, 8 april 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.8 met 35 stemmen aantal keer bekeken 1.366

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

jannie, 22 jaar geleden
Wat is dit mooi!
Wat is dit zielig
en... er zijn er zovelen zoals deze man.
Dit verdient een 10
Joni, 22 jaar geleden
Prachtig gedicht! De herkenning is treffend.
J.H., 22 jaar geleden
wat schitterend weergegeven. Proficiat! Dit zal hoog scoren. Graag meer van deze gedichtjes.
Egbert Kruize, 22 jaar geleden
Ik werd, als het ware, in jouw gevoelens geplaatst. Ik voel dezelfde, maar jij kunt ze heerlijk op papier zetten
maaike, 22 jaar geleden
ik ben niet gauw overdonderd van zon simpel gedichtje.. maar hier krijg ik de rillingen van.
Maria, 22 jaar geleden
Ongelooflijk, krijg er tranen van in mijn ogen... zo mooi
Dennis, 22 jaar geleden
Wat prachtig geschreven!!!
Ik zie het zo voor me en ervaar de emotie.....
van mij een dikke 10 !!!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)