inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.160):

je ogen kijken dood

ik kijk je aan
kan je niet verstaan
je mond spuwt kleuren die
je tanden scheuren als je lacht

je lippen lijken dijken
gebroken door de vloed
van ijskoud blauw, bevriezend
in het vochtig rood van jou

ik kan je niet bereiken
want je ogen kijken dood
ontdooiend in het koele wit
waarin pigment verborgen zit

maar je handen hoeden lava
strelen magma uit het hart
de stromen gloeien pure liefde
ontsnappen witheet uit het zwart

Schrijver: wil melker, 16 september 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 765

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)