Kerkgang
Ze komt binnen, haar voetstappen
klinken hol en leeg in de lange gang,
even lijkt ze klein en bang
en naar lucht te willen happen.
Ze knielt en prevelt iets heel zacht,
en vouwt haar oude handen,
een paar kaarsen laat ze branden,
en het is alsof ze lacht.
Niemand schijnt haar nog te storen,
als ze begint te bidden,
een paternoster ritselt in haar hand.
Zoveel dierbaren reeds verloren,
hoeveel, dat laat ik maar in 't midden,
alleen met God heeft zij nu nog een band.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Bij deze aangepast. Zo beter?