schreeuw maar
je hebt de muren
weer hoog opgetrokken
het goud van tralies
slaat zwart uit
de open ruimte kan
je niet meer lokken
je cel weerkaatst
zelfs geen geluid
schreeuw maar
zonder woorden
jank je tranenloos
verdriet
alleen zijn pleegt
zijn eigen moorden
er is niemand
die het ziet
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid