VERSCHROEIDE AARDE
zij is verschroeide aarde
wie haar bezat, heeft haar verzengd
en liet slechts sintels na
zij is een schim, een schimmel in de nacht
een postkoetspaard slecht afgetuigd
een magere merrie zonder zadel
die zich bijna benaderen laat
zij hinnikt niet, zij heeft het graag
als men haar flanken streelt
zij wenkt, zij zwenkt, ontwijkt
de sporen die hij achterliet
het lukt haar niet
hij heeft haar bit in zijn bezit
tot aan het einde van de rit
Geplaatst in de categorie: verdriet