je spriette hoog
ik liep de bomen langs
mijn handen op hun bast en
lachte want ik had je even vast
je spriette hoog
met takken naar het blauw
wortels in de de grond, bevroren kou
ik zie je reiken naar de zon
een zacht bewegen in de lente
sneeuw nog aan je voet als winters rente
je stam is warmer nog dan mijn
gedachten, ik voel de stromen gaan
die al zo lang op voorjaar wachten
we sprankelen in samen denken
lachen zacht, ontwaken pril en groen
jouw woorden zijn mijn warmste geschenken
Geplaatst in de categorie: liefde