nacht
ik heb je lief
in mijn armen
mag je draaien
mijn lichaam volgt
je en ik voeg me
naar je lijf
ik hou je vast
omdat ik weet
dat je weer gaan zult
wanneer de vogels
fluiten om een
uur of vijf
mijn voeten tasten
langs je tenen
en je kuiten
mijn vingers strelen
al de zachtheid
van je huid
ik voel het ruw
en onaangeraakte
wezen
in jou herken en
huil ik eenzaam
vrezen uit
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Later langzaam weer verdwijnt
Een ode, voor altijd. Soms kreten van
Onmacht. Wetend dat een nacht vaak
Eeuwig mag duren. Nooit voor lang, daar
De dag ons wakker schudt.