inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.698):

de violist

hij kwam langs,
onverwachts
en toch gehoopt
hij speelde met snaren
van een verborgen viool
wat heeft hem toch genoopt
het klankspel niet voor
zichzelf te bewaren

of een stille plek te zoeken
een verborgen begraafplaats
waar hij voor niemand
en toch allen
een bescheiden triomf
kon boeken

waarom sneed hij mij
door hart en ziel
en deed mijn
wereld bestormen
ik zal de klanken
moeten doven
in stil verdriet
de trillingen dempen
in verdrongen dieptes
van verdorde ranken

denken zal ik slechts
aan het kruisigings moment
van een verleden lente
ik zoek dan opnieuw
mijn weg
zo maar, dwalend,
haast dromerig blind
zo ga ik weer binnen
in mijn zwartomrande heg

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 9 juli 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 50 stemmen aantal keer bekeken 30.027

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anny
Datum:
29 november 2011
Heel bijzonder dit gedicht, spreekt me wel aan..
Naam:
Jolien
Datum:
16 september 2006
Ik vind het een heel mooi gedicht!!
Heel mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)