Netgedichten

netgedicht (nr. 8.786):

toen luchten donker vlogen

weer beleefde ik de zomer
het zonnen op een ochtendbloem
het soezen in de middag en de
avondvlucht beginnen met een zoen

ik zag je in de nieuwe kleuren
van het gras waarop ik je wilde strelen
het spelen met de wind en
jouw gedol ging nooit vervelen

je vleugels wiekten grijs
toen luchten donker vlogen
ik gaf mijn liefde aan je prijs
het paradijs kwam je voor ogen

je was een vrucht die in
mijn hand niet meer zou rijpen
er was te weinig tijd voor ons
om elkaar volledig te begrijpen