toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

Niet voor later leven, maar samen, gezellig en gerespecteerd De koning walgt daarvan Hij pikt paleizen en hoeven in Zijn belastingheffing breekt de meegaandheid, kou veroorzaakt honger Er dreigt oorlog Propaganda wijst de weg: er is een redder, een Vader des Vaderlands, hij beschermt de vluchtelingen uit Antwerpen en de handel,…

ze houdt niet van het daglicht zo onbarmhartig zo meedogenloos fel ze hunkert naar de avondschemering die geheimzinnige sfeer tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt begroet ze verheugd de naderende nacht ze houdt van de nacht het troostvolle donker verzacht de pijn haar nachtlichtjes zijn aan een schemerlampje…

Ik denk aan denkers die van de oude verhalen en de nieuwe praatjes andere kanten beschrijven die als nieuw observeren wat er is en iets anders opmerken dan gangbaar is en dat in de werkelijkheid leggen Precies dat reageren op wat er al is is oorspronkelijkheid of de illusie ervan In een eerdere tijd zou ik zo'n denker zijn geweest…

Elkaar aanstaren alsof de ander fout is -- en op jouw stoel zit.…

Alles gaat heel traag, zijn lopen, zijn antwoorden -- Steeds eerst drie puntjes...…

Ik schipper tussen de ruzies van pap en mam -- Zelf ben ik er niet.…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

ze overwintert waar de wind haar brengt in de schaduw van helden op een plek waar de stenen willen afdwalen waar oude levens zich roeren onder het ijs ze wacht op het onverwachte ruikt de rook van leesbare woorden grijpt naar drijvende brokstukken de tijd schrijdt voort ze wacht tot haar schaduw twaalf voet lang is ze leest…

Wat zijn de feiten? Juist onvergetelijk, zijn -- mijn reconstructies.…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Goede oude tijd... wat is er toch ongrijpbaar -- weinig van over.…

Zo graag solidair met onderdrukten, alleen -- niet met collega's...…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

Een van de meest fameuze reizigers naar verre oorden hield een logboek bij van zijn vaart aan boord en van alwat hij zag en hoorde Hij was een kuifje eerste klas althans avant-la-lettre maar tooide zich, eenmaal auteur, modieus met een Latijnse naam Jan Huygen van Linschoten werd zo Lynscotius zijn reisverslag zynde Voyage ofte Schipvaert…

De Directeur staat in zijn kamer als een boer -- op zijn eigen erf.…

Geen verandering! Alles altijd hetzelfde -- met variaties.…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

Overal en altijd drempels Naar de wereld, naar het leven Overal het overleven Overal vooral het toeval Engel van het Afscheid, verdwaal in liefde /Ga voorbij, voorbij Engel van Verraad, verdwaal in vriendschap /Ga voorbij, voorbij Engel van Verwaandheid, verdwaal in aandacht /Ga voorbij, voorbij Engel van Kleinzieligheid, verdwaal in vrijheid…

Nergens meer veilig, want kijk: ook volwassenen -- kunnen erg huilen!…