Ze kwam hem tegen bij de super, Voor de ijsjes in de vriezer. Ze stootte hem aan en zei: Heb jij er zin in saam met mij? Hij zei haar enigszins verbaasd: Ja, dat wel, maar niet hier! Dat begreep ze niet meteen, Tot haar ’n lichtje opging. Toen klaarde haar gezicht op: Natuurlijk niet hier, maar bij mij! Nou, dat maakte hem erg blij…

Zijn eenzaam hart huilt, Wordt niet door haar gehoord, Wijl zijn onuitgesproken woord, In zijn hart verschuilt. Het onvervuld verlangen, Dat hem nu al zo lange kwelt, Is ’t enige voor hem telt, Kan niet haar aandacht vangen. Voor zijn verlangen bleef ze blind, Nimmer zag ze hem staan, Liet nooit merken ze van hem vindt. Hij plengde…

Zij staarde in de verre leegte, Ontging nabij haar wachtte, Zeer naar aandacht smachtte. Tijd verstreek zonder zij ’t merkte, Wijl ’t smachtend verlangen sterkte, Zonder dat het haar aandacht kreeg. Zo gingen al vele jaren voorbij, Smachten langzaamaan vliedt, Maar haar aandacht gaf zij niet. Het smachten naar haar aandacht, Is nu…

Schrijven om te delen en anoniem te worden gehoord en gelezen Verder niets alsjeblieft Voor mij geen wierook met pluimen, ik deel iets van ons allemaal, ik geef spiegelbeelden van het leven Het zijn stukjes van mijn bestaan, niet van mij Hoogstens een enkele gedachte komt van mij…

Als ik in de verte schouw Met mijn ogen dicht, Zie ik het gezicht van jou, Dat in ’t duister licht. Als ik dan m’n ogen open doe, Verdwijnt jouw gezicht Weer in ’t verre duister van toen, Even terug in dit gedicht. Als ’k jou ook met open ogen zag, Zou ’k je altijd bij me weten. Als dat geluk me overkomen mag. Wil ’k daarvoor alles…

Ik zie de late en de vroege mensen in verlichte kamers waar de gordijnen niet dichtgaan Ik zie in het schemerdonker van de ochtend mannen zitten praten op de banken in de kring van het plein dat dan begint te zingen in de bomen die daar wonen Alles gaat maar door van gisteren naar morgen zonder begin en einde Er is geen richting…

Jong haalde ik de wereld binnen, ik vulde mij En elke dag, gevoed door eeuwenwijze vrouwen was ik blij te groeien, groter dan Alexander de Grote Baruch en meester Kong Ik trouwde en kreeg kinderen Huiselijke gewone jaren van vrede en vervulde wensen Het ging maar door, de mensen met wie ik sprak, de plaatsen waar ik steeds kwam, de…

Veilig op de stoep de straten door, rondkijken en zien wat er is Het als iets bijzonders zien Me warmen aan het vuur en in de vlammen turen Gedachten laten verteren zonder ze te missen Luisteren naar het ruisen van de waterval, regen Me schoon wassen van wat er komt Cirkelen als een biddende vogel, alles en niets zien Tot er een…

Ballonnen varen boven zee en in gedachten vaar ik mee de wereld in, vaar ik over wapperende was Onze schaduwen glijden door de poort der winden adem van de zon en de maan het fluisteren van geheimen Onze schaduwen drijven over de sfinx zodat haar blinde ogen even naar ons lijken te knipperen Ook de wijzers van de klokken…

Voor papa waren de liefste woorden ze kloppen in mijn hart maar nu zijn ze voor jou Nu is alles anders nu weet ik dat ik pas nu volwassen ben Mijn brein is verbouwd en dat weet het mijn borsten zijn anders en mijn armen zullen voortaan onhandig leeg op jou wachten wanneer jij elders bent Ik ben gelukkig en zal dat zijn als jij het…

Schreeuwen in een leeg gebouw waar niets wordt gemaakt klinken de geluiden door op zoek naar zinnige woorden waar het gedicht kan beginnen Zo klinken de klanken in een samenspel van vormen van geluiden om ze telkens terug te laten keren en de zinnen tot het laatste woord af te laten breken laat de echo maar schallen uit een diepe put…

Zwervers zijn de sprookjes van de stad slecht vermomde gevaren, grijnzende tanden boven mijn kinderwagen Ik oefen me in gewoon aardig zijn, ik oefen me in glimlachende gedachten Maar een kind, mijn kind laat ik geen pokdalige pad of landlopende koningszoon kussen hoe waar het ook is dat boze feeën, oude koninginnen heksen, hongerige…

Boeken en foto's op papier zijn een fijne manier van bewaren en mijn leven compleet houden - wie ik van jongs af aan ben geworden, herinneringen aan mijn familie, beelden van hun aanwezigheid hun bezigheden en de plaatsen die daarbij horen, tezamen een alsmaar groeiende berg met haarfijne dendrieten: de berg van mijn leven…

Moeder mag mij als dochter blijven zien, maar mijn broer en mijn man moeten mij willen kennen zoals ik ben Ik heb dat nodig ook al is het niet waar want mijn vruchteloze streven houdt me desondanks in leven Wandelend en schrijvend in schriften en brieven uitleg na uitleg wie ik ben Boek na boek om te weerleggen en te vervangen wat…

Genoeg mevrouw dikke buik in comfortabele harembroek geweest, nu word ik een geestelijke matroesjka, ik blaas mezelf op: mijn kind (het uitvretertje dat ik wijdbeens gehurkt hopla mijn armen in getrokken heb) groeit, kruipt en probeert steeds verder van me af te lopen maar ik zal het niet laten ontsnappen mijn gevoeligste zenuwen recht…

Thuis hebben we ieder onze cel, ons kloosterleven gewijd aan woord en daad Mijn woorden, zijn daden Wandelingen naast het werk het draaien om elkaars as als spiraalbomen aan de rand van een afgrond Praktische kwesties bespreken, het onbespreekbare noteren in precieze zinnen Geen oeverloos geklets zeker niet over mijzelf En in mijn…

Jij bent te mooi om aangeraakt te worden door wie dan ook, door mij alleen, hoop ik als ik mag, als ik durf te doen wat ooit iemand mag Ik passeer jouw huis Er is alleen een raam tussen mij en jouw bed waarin ik mij droom wanneer ik niet kan slapen en mijn adem inhoud en de tijd stil staat bedwelmd door jouw lippen voel ik jouw…

Zwijgend denkt hij aan verre horizonten, De stilte door niets verstoord, Door hem wordt niets gehoord, Aandacht voor ’t nu uit hem verzwonden. ‘n Nachtegaal breekt de stilte van de nacht Met hoge tonen van z’n ijl gezang, Voor ’t gezang heeft hij geen aandacht, Een traan biggelt langs zijn wang. Zijn hart huilt stille in het bos, Wijl…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

Bochten tussen bemoste keien Slechte ontvangst in de wolken op de bergen, ze wijken en sluiten zich achter mij, mijn gedachten houden ze gevangen op de weg Geen vergezichten, niet stoppen om te plassen, rustig doorrijden Stilstaan is gevaarlijk, misschien ga ik een pas over naar de zon Toch nog een gedachte uit de mist van mijn gevoelens…