De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed. De fiets wacht wel we blijven kletsen en lachen, vrij zijn we, want mama…

de tranenvangers vangen tranen in flesjes om te koesteren te verzamelen de tranen van verdriet aan een draad te rijgen het boek der tranen verhaalt over echte en onechte tranen mannen en vrouwen witte en zwarte water- landers van mensen ook dierentranen van krokodilachtige aard soms een traan die emotioneel is een olifantentraan…

De bergen zweven onbereikbaar boven zee: het hemelse land.…

Alwat niet geïntegreerd is alwat niet is intrigeert Wat tussen afgebroken regels door gelezen Ongerijmd zijn weg gaat vult de leemte in de bres…

een ontbrekend woord in het vers de onderbroken kus van een engel de niet verstuurde brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied een rusteloos tasten naar een vergeten dag het vergeefse wachten in de maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron een…

Avond: de kale boom is plotseling weer vol – piepend spreeuwenblad.…

Verbroken contact, wat kun je erover zeggen, moet je het hebben over het gemis? Iemand kwijt zijn die er nog wel is, maar nooit bij jou niet zoals het had kunnen zijn Ons eigen leven leiden, jij omdat je dat besloten hebt en ik omdat het zo is Als het niet zo was zouden we voelen wat we nu niet voelen het wederkerige, een samen…

buiten bloeien planten bomen worden groen en alles wordt zo zacht binnen pompt het kleine onvervaarde hartje bloed door het lichaam en alles komt tot leven de langste dag dient zich uitbundig aan de nacht trekt even aan het kortste eind het hart groeit als gras kloppend baadt het zich in zomers ochtendlicht de…

Als ik niet meer kan lopen help me als je kan Als ik niet meer zelf kan eten voer mij dan Als ik niet meer kan praten praat dan honderduit tegen mij Als ik in mijzelf gevangen zit maak mij vrolijk en vrij Als ik niet meer wil laat mij niet verloren staan Als ik dodelijk vermoeid stilval laat mij dan maar gaan.…

In de lege stad ben ik een levend standbeeld – ik voel me half dood.…

‘Voor wie graaf jij een kuil?’ ‘Voor een ander.’ ‘Pas op hè, dat je er zelf niet in valt.’ De grafdelver grinnikt: ‘Je gelooft het niet maar het is me inderdaad bijna een keer gebeurd, ik graaf altijd voor een ander maar niet getreurd ooit zal een ander er eentje voor mij graven.’…

het geluid van iemand die hoog van de toren blaast zal ver dragen maar zij die er vlak bij staan vaak minder raken…

Hebbes, de hond pakt de stok, maar komt niet terug: de eb heeft hem beet.…

hij zet zich op een al te tere tak en voelt dat hij heel diep buigt niet wetend dat hij ondanks zijn zang geen vleugels van een vogel heeft…

Kaarsvissen glimmen in de maan, en in het licht – waarmee ze branden.…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

Wakker worden en weer helemaal jezelf zijn – zo nieuw als de dag!…

Gooi een visnet op: de knopen vallen open – als een zwerm spreeuwen.…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…