het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…

Zij vindt haar klank, haar taal in een andere dag dan ik, maar toch vindt zij de woorden in mijn nevels, die ik woordenloos aanstaar, want ik zie geen begin ? zij zet de paden uit de nevels in. Elke dag hetzelfde uitzicht, ik ga het nog geloven, maar het nachtzwart kent ook kometen in hun baan langs mijn herinneringen, die oplichten…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook heb ikzelf mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed gaan een relatie aan, maar zwijgen in de loop van een fossiele natuur herschikt het DNA zich labyrint…

Als ze zullen komen om ons aan de tand te voelen over alle wandaden, al of niet door ons begaan, begeerte of de schaamte die ons teistert, onrust die ons pelt, tot op het bot van een kaal geraamte, spiegel van mijn morbide code als onvoorspelbaar lot. In die blauwdruk begint en beëindigen we het leven, het lijkt op zelfmoord waar…

Overstroom me dan, dam me in, weerleg de steen in een stomende beek, zodat mijn angst niet door de dijken gutst, ween niet om mijn tranen loods me door het woud van oude ideeën heen, waarmee uit de kennis van ervaringen helder worden, die beelden zijn slechts een tijdelijke kijkdoos waarin de natuur met mens en dier uit de ziel…

Verliefdheid? Als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in het ochtendgloren weggerold het wikken in het wegen, onder de krakende karrenwielen van dromen, moest te veel worden afgewogen, gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam moet zijn, zichzelf moet verdienen moet maar wegvloeit in de wind van een…

Om het allemaal maar te kunnen vergeten bouwen we luchtkastelen op de ruïnes van ons verleden Paleizen waar we in wegdromen Onszelf koesteren in de waan van veiligheid en vertrouwen En we bouwen en bouwen en bouwen...…

De dag ijsbeert in kille regen, marcheer ik langs druilerige perrons gedachten boemelen in de mist, ik als passagier zowel verstekeling tot niets verplicht, iedereen een geldig plaatsbewijs tussen de dwarsliggers en stramme ijzers die samensmelten tot op een stip gefixeerd op de dunne lijn van de horizon als optisch bedrogen doel…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming, het inner-oog ligt in het laatje van verwachtingen, de waarheidssleutels liggen onder de mat van de kaal gelopen verkenningen, de scharnieren van het glimmende harnas van het heden moet nog worden gesmeerd, als - tot de laatste draad - versleten jas,…

Ik hou van whisky en van wodka, drink graag een goed glas schnapps; eet meestal vegetarisch maar verorber soms ook vlees of vis. Ik ben een natuurminnend stedeling die geniet van kunst, cultuur en kitsch; een burgerlijk levende rebel compleet met caravan. Ik luister graag naar Bach, Janis Joplin, Rammstein, Fish; ik headbang, dans en stuiter…

De Dagelijkse Werkelijkheid maakt me bang (gevoelens, gedachten) Ervaren Beleven Het Ongrijpbare Bijsturen terwijl de Realiteit tussen mijn vingers doorglipt En toch willen doorgaan…

Ik koop een vage droom, het bladgoud met ervaring uit de levensboom, maar ik mis de bijsluiters van diverse handelingen, zich heeft uitgewerkt. Vanuit mijn ivoren bed heb ik elke nacht, een variant verwerkt en als de uitkomst mij niet zint, wil het retourneren en ruilen in het prilste leven in het kind dat zich in de geest verschuilt…

We creëren een beeld van onszelf en denken dat we werkelijk zijn wie wij denken te zijn We geloven dat we authentiek oorspronkelijk zijn We zoeken bevestiging in onze mythe van perfectie Wie wij werkelijk zijn wordt meestal verward met wie wij willen zijn We zijn het spiegelbeeld dat anderen naar ons terug reflecteren We zijn projectie…

Buiten het oog getreden vult mijn wereld zich met zon, verblind voel ik me te licht bevonden en loop los een bos in dat doet mij dwalen, verdwalen over vele paden. Manen later tot een grens gekomen tref ik een park dat mij door de inrichting niet kan bekoren, het licht te strak bevroren. Ik kies in het wilde weg zelf een andere kant.…

Door deze ogen bezien is in het windloze oog toch niets zonder beweging, zonlicht warmt het water, dat opstijgt, onzichtbaar uitdijdt door de lucht te vullen. Mijn adem wordt bevochtigd en beroert de wilde woorden, spelend als dolfijnen voor de boeg. Hun spel spreekt mij aan, vertelt van hun reis, hun verleden in het donker van jonge…

Ik probeer aan mezelf te ontsnappen Maar het lukt niet zo Hoe hard ik ook ren ik haal mezelf steeds weer in En welke kant ik ook op ga ik kom mezelf steeds weer tegen Er zijn geen zijwegen Alleen het kronkelige pad naar mezelf…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken. Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum…

In het oog (3) In het oog lopend nu, dit duister achter mijn ogen – zwarte maan boven wind; water, golvend langs niet zichtbare lijnen, voelbaar buiten dit lichaam – het kleine duister wacht altijd totdat ik weg kijk van het meer, en doet me geloven dat in de diepte een kelpie waart, levend geworden vrees. Als ik val, roep ik…

Kan het net niet raken Als een druppel olie in een glas water Iets duwt mij, verheft mij boven de dagelijkse beslommeringen Ik zie het scherp van de snede Het contrast van een blad aan een boom met de lucht De tak waaraan hij hangt Het bestaan in al zijn facetten ontdaan van conclusies uit handelingen beweegredenen door gevoelens Ik…

Mooi blijven is pijn lijden, maar wat is schoonheid als je het innerlijke lijdt? Je schetst contouren strelend en scheurend met universeel gekleurd krijt op onbevangen linnen en word je onzekere penseel geleid door niet vaststaande waarden, daarmee schep je een naakt bestaan van onzekerheid, ontdaan van alle eroderende rozengeur…