Een klein ding wordt groot misschien zelfs wel waardevol als het je blij maakt…

zie je het pluisje zij komt los van de oever het is alsof daar de wereld voor haar begint pluisje, hoor je de karekiet ritselen in het oude riet hoor je het schrijvertje dat kriskas beweegt op het watervlak ach pluisje, luister naar de lente en hoe ze neuriet in de kraag van de trage lelie ontwaak pluisje en voel geef wat diep…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

de geestelijke verandering in het soepel meegaan mét alle veranderingen, waarbij je soms eens een gedachte terug moet kunnen geven om vooruit te komen ....…

Zwijgend loop ik in deze demonstratie mee met mijn witte vlag waarop zowel woord als beeld ontbreekt - mijn stem die alleen door stilzwijgen weerklinkt. Jij loopt in deze optocht met me op - vrijheid, zeg je, is een hallucinatie die geluidloos maar ook hardop wordt gedroomd, altijd en overal, en het is deze vrijheid die de…

moet ik nog langer zwijgen met dit valse omhulsel brekend vermomd sneeuwpoppen verrijzen weet je ondanks de vele tegenstrijdigheden een golf van liefde harmonie en vrede kruipt in 't hart voorbij het gebroken licht veel heb je me gegeven bijna alles dat het leven geweld aandoet zielsverwanten zoals ik geborgen in armen…

Regendruppels kennen we, schaduwen van wolken, die door het leven schuiven verrijkt konfijtte vruchten die en worden gegeten met of zonder bij – of nasmaak steekt de vingers uit de mauwen vult het bitter de dorst tot aan de lust brengt het vuur tot aan de schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn…

Je herkent het niet, ziet 't zelden op 't gezicht staat 't niet 't zijn de helden van verbergen. Ze is depressief, niet 'n klein beetje ze is ook nog zo lief maar hoor eens, weet je ze verbergt. Ze durft geen hulp te vragen is bang voor wat men zegt zo loopt ze nu al dagen en voert een stil gevecht van verbergen. 't Wordt allengs…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Ik zou wel in armoede willen leven, als jij maar weer de oude werd. Je pad glad strijken voor het moment dat je bij me terug zou komen zoals je ooit was, zoals je altijd bent geweest, de liefde van mijn leven die langzaam aan in de mist van het vergeten verdwijnt.…

natuurlijk waren er kinderen zoals ik ze namen mijn gebaren over verdwenen in het daglicht en in alles wat mijn ziel verlangde ik fluisterde ze mijn sterven toe in het midden van de nacht langzaam kwamen ze dan uit de hoeken van de kamer weer tevoorschijn ze woonden in mijn geheim in mijn handen die zich vergeefs vouwden en al…

Geef mij geen boom. Maar vlecht mij van de twijgen een mandje. Geef mij prijs aan de rivier en vaar mij naar een wereld, ver van hier, een plek waar kou noch honger mij bedreigen. Geef mij geen boom, maar zaag mij van de stam een voerbak. Leg mij in het stro te rusten. (Daar kwam een moeder die mijn voorhoofd kuste, zo stil. Alsof ik net ter…

En net wanneer je denkt dat je er bent is waarheid een brug te lang in engte van jouw leegte droefheid van jouw eenzaamheid want ze hebben weer gelogen en de leugen was een leugen kom je weer terug van omzwervingen genezen staan ze weer voor je om werkelijkheid te onderwijzen maar je hebt weer geen bewijzen er zwemt onschuld in…

wederom raakt zij jou alleen ditmaal met zuivere tonen tot het diepst binnenin zomaar onverwacht staat hij daar geraakt geroerd vertwijfeld verstild in een tijd die hopeloos achteruit draait…

balancerend op het randje van haar ooglid rolt de vraag naar beneden zomaar uit het niets alhoewel, het onderbuik- gevoel haar al had wakker gehouden nimmer wilde zij geloven dan dat wat in liefde samen was gekomen gebaseerd kon zijn op een flinterdun web als 't zijne…

Werelden aan wijsheid verbergt ze rug aan rug. Zo vaak gezocht in letters, woorden, zinnen, beelden. Zo vaak gevonden, alleen de klank ontbreekt.…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

met gelaarsde voeten loopt zij door dichte deuren die nimmer gesloten zullen blijven voor kleuren zo giftig als bloedrode avondstrepen die doen geloven in sprookjes steevast loopt zij om uiteindelijk daar te komen waar zij wezen moet nu de tij gekeerd is…

Het is oorlog in dit hoofd, Onbekende Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk vuur Aan gort geschoten - Geen muur blijft overeind, Geen steen die op De andere blijft staan, Lucht vol neerdwarrelend gruis - Wat er nog aan beelden bestaat Wordt aan het zicht onttrokken, Tot voor mijn voeten Plots dit veertje landt En onverwacht…

Een heilige man misschien die ons de leugens opnieuw toont omdat genegenheid moet zwijgen nu alle lasten dansen aan de horizon te neergeslagen in de krappe beurs of een vrolijke heks met gevoelige vingertoppen die ons de les leest als het leven te veel laat wensen wanneer we te vaak verlangen, we zijn maar mensen en wat zal zij brengen in…