ik heb de neiging in God te geloven niet zomaar een god maar gewoon in God dan zie ik echter die drie lettters G o d en ik besef elke andere combinatie Jaweh Dieu al die woorden kunnen dat en verwijzen tevergeefs naar het hoogste in een plat en pijnlijk heelal…

Om een doorbraak te voltooien bekrompenheid te logenstraffen voorspellingen recht te doen maar bovenal Zijn taal in tongen om te zetten voer ons Voorbeeld op ten hemel... Afscheid bleek niet het laatste woord, slechts een bitter middel. Stel dat een punt een tunnel wordt naar een uitgesproken land voor dromers - uw verbeelding…

Wie schuilt er in de mensen die eeuwenlang in God geloven in de bloemen en het verwelken in vrede en de zegen van boven wie helpt ons verder strijden om de oorlog te vermijden is het een geest, een ziel of een verlaten hersenschim als alles toch een einde kent gaan we weer terug naar het begin.…

Jammerklacht van godenkinderen aan kolkende rivieren. Hulpgeroep van eenzaamheid aan dovemansoren gericht. ‘Waarom, oh heer, heeft u ons in de steek gelaten?’ Een zware dialoog van aangezicht tot aangezicht. Hoor mijn broeders.…

Ooit werd hier rode steen op rode steen gestapeld in wild verband Ons land door monnik, broeder,pastoor bestuurd met milde en ook strenge hand Geen vreemde kracht -van buiten- werd ingehuurd gearbeid werd er 'aan den lijve' Even zoveel gebeden verhoord en onverhoord Nu resten muren als stenen tekens van een rijk verleden…

Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen waar ’t oud verdriet is weggedaan en wat zo lang niet werd verstaan dat bloesemt nu uit duizend kruinen.. We vieren Pasen – feest van licht, Een groot geheim, een vergezicht.…

In het graf gelegd, met doorstoken zijde waar bloed en water zijn ontsprongen. Rust nu maar uit na al die wreedheid, na ons verzuim U lief te hebben. We wisten niet wat we deden, daarom kregen we vergeving maar groter nog is uw tederheid tot waar geen woorden reiken, tot we zullen stralen, nu en ooit en opstaan zoals Gij, de Levende…

Vingers aan Zijn handen schrijven in het zand van verlaten stranden en drijvend land Schrijvende Hand tekent op de wand 't rijk geschonden en te licht bevonden Tekende Hand schiep ons leven heeft dier en plant vormgegeven Begerige handen bleven branden vrucht genomen dood gekomen Handen doorboord aan 't kruis geslagen gegeseld…

Handen gevouwen volledig vertrouwen de wereld uit als ik mijn ogen sluit. Hemelse machten in gedachten zonden eruit als ik mijn ogen sluit. Vaderlijk gehoor ik die verloor biddend luid als ik mijn ogen sluit. Smekende vragen door U gedragen geen geluid als ik mijn ogen sluit. Lof en dank groeiende rank van binnenuit als ik…

Ik zei de zwerver: "Ik pluk een roos", "Ik pluk de wereld een tuin met bloemen", "Ik pluk de wereld een paradijs", "Ik geef het rode wangen om te zoenen". In Ede zal het zijn! Waar de mensen zonder pijn, Van mijn schoonheid mogen proeven. Waar naar soort klein of groot, Zonder angst voor de dood, Ieder wezen niet minder voor de ander zal…

Mamma, mamma, ik ga dood! Twee armpjes omklemmen haar, over haar heen golft een warme brij, het kind, opgelucht, leeft de dood voorbij, voor het eerst in zijn peuterleven nam hij kennis van overgeven. Op een dag denkt zijn moeder aan dit moment, aan Jezus die doodsnadering ook herkent, in gedachten Zijn armen om Vader geklemd zich…

Wie zegt, dat een mens niet gelovig is wanneer de loop naar de kerk wordt vermeden, heeft nooit verder gekeken dan de kerkentop hoog is. Geloof zit niet in een kerkbank, geloof zit diep van binnen!…

Nog laat Kerk haar spits zien het Woord Gods lezen Misschien een teken? vermaan van hemel? Maar het ge-orakel en gezemel is niet van de lucht Het Kerkvolk zucht schudt het moede hoofd Wie of wat.... wordt er anno 2015 nog geloofd?…

tijd zwijgt is eeuwig stil klokken domineren luid het uur des Heren tijd wijst uit wijzer tijd om stilte weer stilaan humaan…

Een kaarsje voor Maria op deze Lichtmisdag. De winter gaat al henen want ’t licht is reeds verschenen zoals de oude Simeon het in de tempel zag. Wij zijn nog in het duister, maar straks komt toch de luister van ’t licht dat eeuwig schijnt. Vertrouw nu maar de zangen die in de stilte hangen tot droefenis verdwijnt.…

Wie, zoals ooit de wijzen Getroffen door een licht Niets anders kan dan reizen Met steeds dat licht in zicht Symbool van ’t nieuwe leven Waar men zo lang op wacht De som van al ons streven Die vreest niet meer de nacht Ze ziet al glans en kleuren Vanuit de dageraad Die alles op gaat fleuren En opstaat tegen haat Haar pijn geeft pit en zin…

Hij woonde in Amerika en zij in Amstelveen, de telefoon verbond hen over grenzen heen. Door dementie getroffen sprak hij niet meer haar taal maar op een dag was er zijn vraag, ik ken ze allemaal. Ze zongen tot zijn sterven wat zij in hem hervond, zo deelden ze geloof en hoop door psalmen dat hen bond. Zijn Woord doorbrak de grenzen…

Nog torenen kerken uit verheffen zich boven dorp en stad Gaan ze prat op hun God 't kerkvolk -tezamen- knielt en knikt Er is gemikt op aards geluk en 'ín de eeuwigheid' Rest nog: een Amen.…

We dachten aan God toen schreven we het op als God dacht aan ons vergeten waren we dat wij eerst aan God dachten en God niet aan ons al zo lang geleden eigenlijk voor het goddelijke schrift zaten we rond vuren tegen de kou toen al hadden we het over die dingen terwijl de leeuwen rondwaarden en wij in een grot onder de sterren…

je moet een goed mens zijn en je afvragen over het geloof ik help iemand over straat een aardige vrouw die mij bedankt en ik denk aan God en Allah dat zijn woorden voor een eindeloos heelal en voor een gebed God Allah help mij ben hopeloos verloren in deze straat in dit leven God Allah help mij ik hou van dit leven in deze…