in de leemtes van mijn gedachten spinnen woorden als boemerangs rond kleuren vele vermoedens het zicht rollen zinloze zinnen over de grond een spel van onbegrepen krachten maar soms flitst dan dat hemels licht :) en al dat spinsel zonder rede nestelt zich als stenen in een muur op het scherp van de gulden snede en zo wordt een leemte plotseling…

Een ganzenveer kan op papier vervloeken en zelfs verketteren kan ook met veel bravoure, onbegrijpelijk trompetteren. Ze kan ook met mededogen de eenzame leegten genezen, in een heilzaam woord wat we in het leven moeten herlezen. Teksten worden weer drinkbaar uit heldere bronnen, lichter op een linnen zonnestraal en voor die zal begrijpen…

herlees de letters verwoord woorden en verzin de zinnen zoek de oplossing in een gedicht dat letterlijk jouw zinnen verwoord…

Zinnen, geef mij je woorden terug, witte huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk te blijven als de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, geblinddoekt naar het einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie. Me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

Woorden denderen door zijn hoofd ze versnellen bij ieder van zijn gedachten met iedere slag van zijn hart en plots is hij bij machte zin te maken uit de warboel die naar boven drijft het is die ene gedachte die overblijft, waarop hij al zo lang zat te wachten het gedicht van zijn gedachten.…

Je moet de taal kunnen verstaan die twee geliefden spreken als ze voor elkaar willen bestaan, je moet de taal verstaan van het leven, het geven en het nemen, ook beleven. Je moet ook de taal kunnen verstaan van het ongemoeid laten gaan, en van de laatste halte, het eenvoudigweg doodgaan.…

Ik herinner mij een brug over het water twee vlotte karpers nu valt het me te binnen ik heb een hang naar het woordje vlot…

kom sint, geef mij dit jaar dé zin zo een waarvan mijn hart versneld gaat kloppen of desnoods even stil gaat staan de taal opnieuw me laat verrassen de woorden langzaam opengaan en ik me slechts hoef in te passen zo'n zin, zo'n klare zin…

ik wacht op een paar woorden ik kijk er naar uit woorden kom en zeg wat je bedoelt maar sinds wanneer ik heb een bedoeling de woorden niet dus wat zijn woorden en wat kan ik nog zeggen eigenlijk kiss me terwijl ik wacht op een paar woorden misschien wacht ik niet meer waarom zou ik wachten toch ik hou van woorden…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig streven had. Nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de wereld werd volgeklad, onverschillig voor de dood en voor het “zijn”, onfeilbaarheid…

natuurlijk hoor ik regelmatig “Ik snap uw woorden niet” dat kan kloppen soms zijn die al te oud of liggen nog in het verschiet daarnaast moet u vooral niet zomaar denken dat ik alles begrijp; het is geenszins de bedoeling dat alles wordt begrepen ik wacht ook maar af wat mijn gedachten schenken en vraag me ook wel af moet ik niet eens…

kanaaltunnelontsteking voorhoofdsholteonderbreking prachtwoordenboek onderzoekbroek ik spreek rare taal ik spreek ware taal ogenblikkenlijkschouwing ik spreek een dode taal geen kaas van gegeten…

Mensen die meer talen Spreken en toch Elkaar niet verstaan - En verhalen horen Die volledig langs Hen heen zijn gegaan Hunkeren naar warmte En naar licht En naar 't verstaan Van de anders aangezicht…

In plaats van te vragen hoe gaat het je? Stellen- hoe staat het met je groei, veel Onkruid tegengekomen, genoeg warmte Gehad, toch geen vergif? Want, te weinig vocht en je verdroogt, teveel Water en je verdrinkt, een hittegolf en je Verschroeit Te horen krijgen dat zij op het nippertje De strenge vorst overleefde en nu in grazige Weiden…

Je kijkt al niet meer Naar mijn ogen en naar mijn mond Als je zegt dat je me hoort Je wordt voortgedreven naar het het einde Je lippen zijn je ogen vooruit Als je zegt dat je me begrijpt Ik sta te talmen bij het nu Niets valt op zijn plek In mijn hoofd en in mijn ziel…

laat ik nog een keer de woorden ontbinden ze ontdoen van overvloed en maskerade ze uitkleden tot het bot laat ik nog een keer de woorden ontmoeten in hun naakte bestaan…

schrijf een zin van 120 woorden lees Proust om te weten hoe je ja, hoe je dat schrijft de lichtgroene bladeren langs de ijle wilgentakken bij de vijver waarin men kijkt om zichzelf te zien zonder rimpels en liever nog een gouden toekomst en kinderen als in Combray die misschien weinig weten bij de vijver gouvernantes en…

Op de televisie had iemand een eigen versie van het woord spaarzaam. Een briljantje, waar de man zich niet van bewust was. ----------------------------------------------- Het voorbeeld dat nu volgt is exemplarisch: “Spaarzámelijk kwam het nog wel eens voor.” Een dergelijke kreet streelt mijn gehoor, Verkrachting van de taal is vaak hilarisch…

gedoofde oren kijken naar mondwoorden die lekkend in jouw lippendal verglijden grauwe vormklanken bespreken mij ik voel hun mist maar weet niets…