gestrand ben ik in het alfabet van mijn woorden ik speel nog slechts met de laatste regel de laatste zin zal geen klank krijgen ondermaats stierven de laatste letters op de lippen van een kus…

als ik bij de eerste denk die gaat er in als koek zomaar uit een dooie hoek waarvan je niks verwacht nummer twee intens verkracht hindert bij het rijmen gooit de muze uit elkaar door onderling te lijmen derde diep zwartlokkend gat krullen krassen voorbestemd niets aan vast te knopen sta poëtisch in mijn hemd trek vier ledematen uit…

Soms kriebelt het ergens voel je een heftige drang tot kladders ophoesten de ene mens snottert mee een ander blèrt mogelijk hánd voor de mónd of laat zich preventief tegen-enten. Wat kan het schelen leuteren schijnt ook in de vingers te zitten al dan niet genetisch bepaald. Of het besmettelijk is werd nooit beschreven, alhoewel…

ik zie je eerder als een zwiebelvamp die witte voetjes wil laten kijken een muilezel probeert te bestrijken gekruist een punt zuigt bij een neonlamp je polijst jezelf tot in de dakgoot toch is je vocht uit de bocht gelogen tegen het klaterhout aangevlogen zoals een eekhoorn zonder staart of noot dat vooral je zweetklier allergisch wordt…

Telkens als ik een regel schrijf laat ze tijd verdwijnen op het onzichtbare papier aan de andere kant Gaat ze rechtlijnig door vlechtend haar weg in oorsprong van volmaakte eenvoud Ze trekt haar kleren uit en strooit zachtjes zingend haar poëzie uit in een bevredigende verbazing…

Mijn hart maakt mij onrustig hier ik wil op weg naar andere oorden plaatsen zoeken binnen woorden ontdekkingsreizen op het papier. De zinnen moeten mij vervoeren maar dat onbekend gebied mij verklanken een nieuw lied scheppend een verbaasd ontroeren. Verbeelding zorgt voor macht ontsluit tot nu gesloten ramen de letters juist bijeen gebracht…

ik leef uit de hand van een poëet hij denkt zwart en ik wit aan zijn verstand ontleen ik mijn geschrijf hij laat mij aanmodderen in mijn bestaan hij weet wie ik ben langzaam maar zeker komt hij tot oordeel van mijn daden…

Ik zoek ik zoek naar woorden naar woorden om zinnen te formeren zinnen om gedachten mee te dichten om gedichten te creëren gedachten onder woorden ik zoek Ik worstel ik worstel met de zinnen maar ik worstel en kom boven wanneer ik de zinnen overwin vormen de zinnen strofen waarmee ik mijzelf bezin Ik vorm ik vorm mijn gedachten een…

De lijntjes van de hand dansen op het toetsenbord Pas voor, strek uit, vermurwen zich en lachen dan De maantjes in mijn nagels kijken verbaasd toe De drukte in hun haastig doen Alsof ze bang zijn het moment een stapje achterop te raken Springend en wandelend van van de ene tik tot meer Zo eens een weldadige rust of een geïrriteerde halt…

uitschelden beledigen tot nu liet ik je maar toch allemaal niet waar wat valt er dan te verdedigen van vele kanten heb ik thans vernomen dat je stellig en met redenen omkleed een gegronde bewering omtrent mij deed waarvan ik ontsteld kennis heb genomen nooit viel ik over een woord van jou al ergerde ik me geel groen en blauw maar nu je…

zomaar uit haar hoofd een beeld geplukt, vertaald naar papieren letters toe tot verhaal gestaald en dan ingebonden en verspreid een hersenflard op weg doorheen de wijde wereld een spoor van onbevangenheid ze schrijft, ze blijft de roem moet afgeroomd een stukje ook voor haar in mijn hand rust haar glanzend pakje hoop ik koop er niets…

ik schrijf niet langer zoetgevooisde woorden de botte punten in mijn hoofd winnen heel langzaam terrein de komma’s zuchten slechts van schaamte in het door verstrooiing spingeragde brein waar eens letteren lachten zelfs om voorrang smeekten liggen nu cryptische zinnen de hemel te verzoeken de aarde te mogen verlaten zonder leeswaardig…

lezer hou vast hou vast.. mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort…

Kunnen ze nog horen deze letters van ademhaling boven het vingerlicht gekras van bevende vingers stervende ogen op het laatste woord? Kunnen ze nog wijzen op de schoonheid van de draad ragfijne kabels doorweven van leven? Om te luisteren met het hart in de hand en de lippen onbewogen naar het zachte zingen van de taal.…

Woorden vinden die iets laten vermoeden van wat verder ligt dan al de daagse dingen - die het heel gewone hartstochtelijk doen zingen ook al is er veel verdriet, ook al weten we het niet hoe 't allemaal maar moet. Woorden vinden en ze laten horen, opdat hier en daar toch iemand wordt herboren.…

gaadlik slype myn wurden stadich utsocht fan wjerskanten beklaaid yn streekjes paadwiis yn de poëzy fan no skynend troch de poarte fan takomst te plak yn myn fersen meigeand sunder swetsen slomjend yn slompe fertoevje yn myn sjongsum fers it is ivich hâldber pjuk in foarkje mei soe ik sizze Vertaling: geschikt geslepen mijn…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

soms vraag ik me af hoe het zal klikken als ik je onthoofd -een modderschuit met aantrekkelijke vlag wordt beter bezichtigd dan een zeewaardig jacht onder een gerafelde lap- niets is moeilijker dan die kop van je die de zin bepaalt…

men zegt dat poëzie verblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden over de ophaalbrug van een gedicht maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid op…

ontzetting in taal bestuurde vormen lijnen van denkend worden oorsprong van zijn drink de letters in en proef de dorst van de dichter drijf met gespreide vingers op de klinker stroom waar consonanten de vingertoppen betrommelen absolute ruimte zal vanuit zijn eigen natuur zonder relatie met het externe altijd onveranderlijk en onbeweeglijk…