Soms ontmoet je iemand van vroeger het tandeloze verval eiste zijn tol tropische regenwoudschedels werden kale steppen stralend lachend gelaat verschrompelde tot gelooide rimpelgrijns een hard schonkig stram lichaam is de parasitaire voortzetting van voorgoed verdwenen soepelheid en jeugdig elan leeggevreten is het beloftevolle geheel gelouterd…

Zij zit wat voor zich heen te staren plots kijkt ze in het rond en denkt terug aan alle jaren die zij met hart en ziel verslond het leven was voor haar een feest met liefde en vol passie helaas die tijd, die is geweest een tijd vol avontuur maar ook van veel emotie maar ach, die jaren zijn voorbij nu zit ze weer te staren en denkt met…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

Opruiende dromen het onvermoeibare willen als kind en verder kijken dan mogelijk, ik zag de cynische blik en hoorde de toon van de volwassenen, waarachtig ik wist dat ik zo niet wilde worden en toch, al vecht ik er nog steeds tegen en ontken ik het, het ouder worden temt je tenzij je heel gelukkige genen hebt, ik niet. Zo worstel…

's nachts weet ze waar ze is ze komt vanzelf thuis in het donker valt ze vloeibaar samen met tijd en ruimte de locaties plakt ze naadloos aan elkaar in een eeuwenoude, holle ruimte vallen trage waterdruppels in het water ziet ze het verloren kind dat niet weet waar het hoort de kleine mond zal niet spreken ze grijpt in het water naar…

doe maar twee kan melk een kopje boter en een endje kaas wanneer ik naar een foto kijk van de melkboer en mijn vader die altijd naar linoleum rook hoor ik mijn moeder weer…

Je verscheen op teevee de geboorte van ‘n ster heel stil vertrok je weer we zagen je niet meer gister liep je in de stad in je verschijning las ik de snelheid van de tijd dat het vliegt en schaaft hoeveel ouder IK werd dat las ik in jouw gelaat de tv was lang gelee Afbeelding:Interart.nl/Leon Veerman…

Vandaag zetten voeten stappen vooruit met de afdruk, achterom, is gisteren, op de weg terug…

mijn vriend de tijd is mild hij slaat zijn ogen op als ik dat wil loopt met mij door de dag in mijn vertraagde tempo klagen daarover doet hij niet hij wacht geduldig als ik hem herinner aan of treuzel bij verloren uren gegeven als ze zijn hij telt voor mij de dagen één voor één legt zich tenslotte neer bij het onbekende maar blijft…

Vandaag is het weer deadline-dag. Zo'n dag die niet meer over mag. Net zoals gister. Laat ze gaan, die dagen met hun doodlijnwaan!…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

. er vloog een meeuw voorbij: hij liet zijn spiegelbeeld na aan het water, gevallen binnen rimpels die wat kringen draaiden rond hun kern stuurloos kolkte nog meandering langs witte plooien tijd vaag verweven met ooit ik droeg mijn uren, een ander leven lang morgenstond en middagtij, tot in langgerekte avonden klonk er toen een lied…

Het is er teveel aan, soms het onzegbare (met klompen aan de vingers) hoe de jonge veulens alles liggen op te hopen in het verslijten op heuvels van morgen en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb ergens hier waart het in alledaagse gestaltes het herkennen in de vlakte van de poëzie hoe het trekt aan het panorama (het zich tot vleugels…

Een heer zo oud als pulverhout Zo teer en broos dat hij bezwijkt (of dat het lijkt) Zijn adem wee, verzwakt en voos maar ondanks dat Een sterke wil Een scherpe blik die alles zag Ook wat God en mens vermag De zaligheid der ouderdom Helaas, ook deze man komt om...…

in een land waar wij smullen van de vuiligeid het nieuws en daarna de thee in de file heen verbrand weer terug de tijd tikt snel veel te vlug klimmen klimmen klimmen op naar de top o zo diep dit dal van gal stop teken leef met me mee de straten van woede neem ik mee op een pad vol vrede het is tijd voor de rede tot dan mijn strijkt…

Wachten is als een regendruppel die valt op de grond Wachten, wachten op iets dat toch nooit komt Wachten, een speling van tijd wachten, tot je je teder tegen me aanvleit Die dag komt nooit, status: onvoltooid Straks is het voorbij, nog even, en dan... Niets meer... Morgen Komt Nooit Meer…

Tijd tekort druk, dit nog, dat nog de klok tik in haar rug tijd tekort vijf voor.. tien over.. zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

de wierde op het lage land weerkaatst mijn trots en hemelt het boegbeeld van de horizon dichterbij dan ik kan kijken een avontuur of een vallende wind temeer daar de zee is ingetoomd en haar wallen nu rusten tegen het moderne leven toch, misschien ook doch beleef ik het verleden al was ik nog geen mens en kon ik de gloed verstaan die…

Ik wandel door dagen van vroeger laat kleurt de zon de avond rood licht klimt in huizen van straten stroomt uit ramen in een stad waar ik eens iets moois gevonden had maar ik raakte het kwijt en weet nu niet meer wat... mijn zintuigen vangen geuren en geluiden uit een verloren tijd ik droom alles terug, liggend tussen bloemen in het…

De schemering draagt de zwaarte van de nacht met zich mee stemmen roepen, vergeten namen uit het hart van oude bomen en ik val als een ster in de spiegel van de zee naar de bodem van een diep en donker dromen... waar oude wonden helen, verzonken herinneringen eenzaam wachten...op het licht voor jaren bedolven onder water,zout en…