Ik wil je vandaag loven en niet alleen bijna iedereen met terugwerkende kracht weet dat je op jouw manier erom lacht vaak hoorde ik het al van verre meteen zomers tussen de middag door op het terras rond de zoutsteeg waar jij woonde vanavond zie en hoor ik je weer hoe het was na beroertes en hoe men je bijna onttroonde hun spijt van het…

een zaal die nog weerbarstig lacht en wacht met warm applaus ik het enig lichtpunt in het zwart die met klam zweet de sof afwacht ik knip de wilde haren weg breek zacht met wat ik zeg hun weerspannig ik tot zij met honger blik alles uit mijn handen eten hun eigen egootjes vergeten ik herder weer en hoed de kudde met mijn schapen…

ik raapte het applaus dat nog opklonk tegen de sluitende gordijnen zag de glinsterende ogen warme lach en bloemen langzaam uit beeld verdwijnen voelde het succes maar kon er niets van vinden in mijn chaotisch diep van binnen wilde terug naar de zaal om weer de flow te proeven van mijn allerlaatste verhaal nog één keer volmaakt gelukkig…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weg van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters gezegd…

Kijk d'r schuifelen kijk d'r gaan een gewezen actrice komt daar heel voorzichtig aan haar jurk vol bloemen haar make-up te dik al sloffend langs etalages niemand die haar meer kent behalve...…

In quick-step, jive of disco dansen poppen bij voorkeur Niet, daar zij de touwtjes te ver hebben laten vieren en bovendien van mening zijn dat ze de pas wordt afgesneden door bewegende handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen nachten stervend korter zijn hanteert de schilder zijn penseel dichten schrijvers uit een brij aan woorden…

Het geweten huist in je lichaam, Zeggen zij die het kunnen weten - Dostojevski, kenner bij uitstek, Schrijft het toe aan de complexheid Van de mens - hij zegt dat het geweten Onlosmakelijk met diens lichaam Verbonden is - gisteren gedroeg ik Me onheus tegen mijn lief, vandaag Begint mijn geweten te knagen En zal ik dagenlang de pijn…

Jij, mijn onbestaanbaar verlangen houdt mijn humeur weemoedig gevangen nu je weet hoe ik destijds begonnen ben en de wildernis van mijn wortels verken ben ik misschien de vijver jij de schrijver die mij bevist komt er een einde aan mijn ijver in de hoofdrol die zich vergist ik weet niet waar jij nu verblijft doorzichtig in dit lijfsgedicht…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

trekken wij onze kostuums aan worden onze gezichten beschilderd zetten we alle relikwien klaar tikt de klok de minuten weg wensen we iedereen toi toi toi wachtend op 'n vers publiek zodat wij de eerste stappen op het toneel kunnen zetten om hen een geweldige middag te kunnen bezorgen…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

langs water licht schaduw ver ster water licht geen richting recht ster ver recht richting water ster geen water langs licht richting een licht schijnt op dit water zilver glimt langs water in een schaduw schaduw licht water lang geen ster ver weg val richting recht richting het schrift sterft kus deze geest weg vooruit onderweg…

laatste loodjes wegen rekwisieten vergaren vlinders ontpoppen veel te vroeg lange dagen komen na korte nachten geplamuurde gelaten spreken voor zich uren tikken gestaag aftellen is begonnen vol vertrouwen fiets ik de première tegemoet…

Ik zit begraven in deze eeuw, ik teken mijn gebreken in de tijd, op witte grond met het zwarte krijt van hoogmoed, niet moedwillig want morgen valt de eerste voorjaarsregen en worden schetsen van mijn zonden grillig. Vroeg bloesemtapijt sneeuwt de bühne onder, sneller wat ik had verwacht, bewonder ik het schrale vuur al was die wat kwijt…

Een blaadje ritselt langs het tegelpad. Hij ruikt de kamperfoelie in het te lang geworden gras. Nog even oversteken dan ziet hij hen die hij ontmoeten wil. Ze zijn aan het tomaten kweken, een kleine kas wacht stil. Het laatste nieuws snel opgevouwen, nu wordt er opgelet. Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij…

soms walmt van onder een schedeldak het vage vuur van ijverzucht ik ruik dan gebakken lucht van een zwart geblakerde leugen velen kennen reeds de klucht waarin meervoudige persoonlijkheden verre van deugen…

Vastberaden, zette hij zijn eerste stap, de volwassenheid tegemoet, met een doeltreffende rake klap, maakte hij zijn wereld bijna schaakmat, bijna, want voor ie goed en wel doorhad wat ie aan het doen was, viel hij van zijn net verworven voetstuk, belandde met een misselijkmakende klap weer terug op aarde. Tja, volwassenheid is…

een sproeier met nat licht wuift langs de statige gevel de wind verdraait het zicht heen en weer snel of even in de doorgaans proestige nevel achter sombere ramen bewegen figuren in zwart zijn het weduwen of één persoon op iedere wand apart ik schuil aan de overkant en staar naar binnen zou men daar alvast de spoken wekken kruipen…

Lopend in de motregen over oneffen pad, door een wiptegel mijn voeten in een schoenenbad sjomp ik door de stad voor een try-out van theater te water. Onderwerp van voorstelling op het schip “Verwondering”: “KOUWE VOETEN” ik leef me vol huiver in……