50 werd ze, 50 jaren jong, kreeg als cadeau een echte parachutesprong, zoonlief mocht mee, de lucht in, had het totaal niet naar zijn zin. Eenmaal veilig op de grond, komt het joch op ma afgestormd en zegt: leuk mam, maar nooit meer doen, ze duwen je zo het vliegtuig uit en ik denk : boem! Daar gaat mijn moeder, voor de laatste…

niet alleen later ook nu is zij mij ik leun in haar de gebaren die ze maakt haar ogen en de wind er omheen ze leert me het leven en de dingen die gebeurd zijn hoe je moet vliegen en een deken legt om het ene, dan weer het andere ze zegt het me met handen vooruit in tijd handen die ze achterlaat op een stoel, door het raam in…

bijzonder – verjaren verjaren – weet je is geen prestatie verjaren – weet je is een bijzonder kado een gift - zomaar - gekregen tijd - uit liefde geboren - van mens tot mens - zomaar - allemachtig prachtig verjaren – weet je is een bijzondere gave…

vijftig vijftig jaar als je het zegt - zo - klinkt het een hele tijd vijftig jaar vijftig vijftig jaar als je terugkijkt - nu - als een handvol zand - miljoenen momenten ontelbare seconden - zo maar vergleden vijftig vijftig jaar als je stilstaat - even - de tijd van toen overdoen - in gedachten - de peuter- en kleuterjaren…

Elke dag is weer een nieuwe, en zo komt elke morgen weer, dezelfde echter nimmer meer. Elke dag is weer een nieuwe en nu en dan verjaart het jaar, een oproep voor een dankgebaar. Elke dag is weer een nieuwe, een plots besef van ’t gaat voorbij maar ook van liefde leven wij. Elke dag is weer een nieuwe, zo bloeit een leven in de tijd…

gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoedje van - hoedje van hoedje van papier gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoed-je voor - hoed-je voor hoed-je voor de heer gisteren nog maar - lijkt het - leerde je hoedje in de hand - hoedje in de hand kom je door het ganse land gisteren nog maar - lijkt het - leerde je pluimpje…

verjaren niet meer geldig zijn over de datum gaan niet meer bruikbaar zijn dus onzin pure onzin niets - niets is minder waar verjaren - gemarkeerd - op deze dag jouw dag is een feest een heel jaar van momenten - goede en slechte - van mensen - vreemden en vrienden - van ervaringen - oppervlakkig en indrukwekkend - een heel…

vier met volle teugen de gave van de jeugd zoals de ouden beminnen de gift van jaren vier met volle teugen de groei van de ervaring de sprong in het duister het spontane en het onopzettelijke vier met volle teugen de lust van leven in de hartstocht zelf met genot te betalen vier met volle teugen het heftige en het ergerlijke want…

De wereld oogt veel te druk in een wenk kan ze je verbazen bekoringen springen in 't oog laten zintuigen overuren draaien.. maar kunnen je ook zomaar verlaten ogen die zien, speuren rond en kijken om naar het hart dat langzaam weer open bloeit, de vele gelukkige jaren achter mij laten meer nog in het verschiet.…

Zeven jaar blijdschap Zeven jaar genade Zeven jaar vriendschap, Zeven jaar geduld - Acht en twintig jaar Deel van ons, Mens, wat een geluk!…

een feestelijke herdenking van het heugelijke feit was het wel zo feestelijk is de vraag toch vier ik het om het samen zijn het (on)geoorloofd te goed kunnen doen aan zelfgebakken taarten waar steevast te veel van overblijft daarna weer streng op dieet en weer vrolijk uit te kijken naar het volgende jaar…

zoveel jaren is echter eigenlijk niks vergeleken met het heelal dus dat is een punt afgezien van de felicitaties je weet dat je niets voorstelt en tegelijkertijd ben je alles dus wat ? hou dat laatste toch maar aan denk niet dat je niets voorstelt want dan vernietig je net zo makkelijk iedereen evengoed ben ik nu zestig…

een heilig getal draagt zij om haar ranke gebruinde vingers als teken van met deze hand schildert zij doeken vol verhalen die je kunt horen zij fluisteren gedichten van heel ver weg door haar vertaald vanuit haar ziel…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

ieder jaar weer dan wappert de vlag en vieren we feest met een vrolijke lach we juichen en springen we dansen en zingen ons helemaal dronken op jou wordt geklonken we herdenken de dag dat je licht zag op aard want dat is toch minstens een knalfeestje waard!…

Emelie is Emelie Emelie is de vrouw van Lammert Emelie is de moeder van Stan en Nout Emelie werkt, Emelie praat, en Emelie wandelt Emelie wandelt elk jaar met ons in de laatste en de eerste dagen van het jaar Emelie praat met iedereen van ons terwijl ze wandelt met Jeannelies en Rijanne, met Richard en Marcel, met Jool en Els…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…