Rood is de horizon door gefluister van wind gevangen in jouw ziel in jouw taal bloeien chrysanten bruin in een kroeg omgeving stelt zich voor aan vriend, droom en ratio beweging neemt iets terug van denken, voelen, tasten een droomseconde hier vandaan ligt een oeverloze droom te genieten in het zoeklicht.…

Ik word niet gelukkig van het geld dat ik dagelijks tel. Ik koop niet de passie, maar slechts de regels van het spel. Ik blijf mijzelf bevragen en richt mijn ogen ondeugend en stout. Ik richt mij op de toekomst en diegene die van mij houdt. Ik heb mijn hoop op een nieuwe vrijheid nog niet verloren. Ik richt mijn aandacht op…

Misschien heb ik niet de wegen begaan van mijn intenties en dromen maar onderweg toch afgegaan en aanbeland door wie ik ben tegen gekomen…

Mijn woede wilde ik koelen Temmen mijn boosheid ....kwaad zijn Ik trok het bos in liep 'n pad af Het rook naar regen naar den,spar Wat kon ik star en onverzettelijk zijn Was het wijs voet bij stuk te houden? De lijn vast houden door glazen gaan? Adem halen rustig adem ......halen Was dit -nu- mijn leven,mijn…

Misschien, vriend, is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en dragelijk in het heden daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten met alles wat in mij leeft over wildernis en groen in wat de natuur ons geeft door nalatigheid van doen Waarschijnlijk…

Het dagpauwoogt en 't wielewaalt en 't versje dat je dit verhaalt zingt stil en vliegt als vlinder, maar door de blauw azuren lucht heeft het de status van een vlucht dus 'k hoop dat 'k je niet hinder, want weet je wel, ik zeg het snel, mijn vriendschap wordt niet minder.…

Wat is er in de storm van emoties die in echtheid aan ons bindt nog te vinden van de devoties zoals in vriendschap bij een kind jij met je materiële overvloed in een wereld van vergane glorie ik in mijn armoedig ondergoed ben ik nog waardig, potjandorie we kwamen toch allebei naakt op aard is deze vriendschap je niets meer waard we kunnen…

Wie is dat toch, dat kereltje, die in mijn oog zetelt en ziet, dat ik niet loop, maar jaag. Wat motiveert toch die filosoof, die in mijn oren zit en me tegenspreekt, wanneer ik anderen wil overtuigen. Wie is dat toch die clown, die schatert in mijn brein, waarom? Wanneer ik jammer: Ik voel me down! Wie is dat toch, die monnik, die met…

Er zijn van die dagen, dat je zonder te vragen, vreemden ontmoeten zal, en wat wil het geval, ze lijken zo bekend, iets totaal ongekend. Er zijn van die dingen, die je uit wil zingen, maar toch voor je houdt, want dat is vertrouwd, voor altijd in je hart, ook al brengt dat smart. Er zijn van die mensen, waarvan je zou wensen, dat…

Zwemmend achter het basalt op de dijk van het Ijsselmeer, voel ik me zo rijk, ik kom er altijd weer, en hoewel niemand hier voer ik, al lijkt het gek, zwemmend een gesprek, (vroeger met mijn ex, toen W, met R, later met een P en nu met K, maar hoe hij of zij ook heet) 'k vertel hoe mooi en stil het hier nu is, hoe ik geniet, je veel vogels…

niet als een kat in het nauw waarvan de haren recht overeind staan maar toch anders dan vertrouwd ging je het avontuur aan, ontmoette je hen bij wie je van meet af aan zo welkom was nog voordat je één voet over de drempel had gezet de liefde werd gedronken, vol aandacht gesproken over onderwerpen die er werkelijk toe deden harten werden…

Ze wuiven de rietstengels langs de oevers de wal,de kant Geen enkele krant heeft erover bericht,de boodschap van generlei waarde? Maar... wat -ter aarde- is dat wel of niet? Het water is in beweging vloeit en vliedt Ongezien wuif ik terug en het riet blijft mij groeten Ze heeft met me de wind mee.…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…

Moeder bakte pannekoeken Liesje keek nieuwsgierig toe hoe ze toch die koeken keerde Hé, dat kon ze knap die moe Hup, daar gaat er weer één in de lucht is hij omgekeerd Liesje dacht: Kan ik ook alleen Da's een kunstje gauw geleerd Liesje bakte pannekoeken Moeder keek nieuwsgierig toe hoe die Liesje een koek keerde boven op het hoofd van…

we hadden het vandaag nog over je herinneringen verhalen over jou men moet een man van de winter zijn om je te begrijpen en koud in de lentezon terwijl je stopt bij jouw landschap en denkt ik denk dat ik weet wiens land dit is terwijl opeens de sneeuw valt en jouw paardje in Nieuwe Schans rilt en haar bellen schudt ver…

Ze falen als vrienden en broeders als verwanten en hoeders wiens bier-bevloeide lippen klatergouden woorden baren hun herhaalde eden van trouw blijken lichtzinnig gezworen de holle wind verklankt En ja, ik begrijp hen wel soms ben ik de woeste zee en tracht ik te tonen wat in mijn inktzwarte diepten huist wat gezonken en gebroken…

Hallo vriend. Ik weet het, mijn groet overbrugt, want komt van verre. Het is niet omdat je elders bent gaan leven. Onbereikbaar elders ben je. Niet meer hier. Maar soms, soms komt de illusie jou bij mij brengen. Dan, vriend, ben jij, tot je niet meer bent, om later toch weer te zijn, en ik, telkens weer met zin, met jou kan praten…

Ach,hij wilde bruggen bouwen bruggen slaan tussen hem en haar Zij zouden nimmer,nooit in het snelstromend water vallen? De lieve woorden pijlers de zoete zinnen stalen balken Hij leek -na jaren- ermee klaar maar de brug stond op begeven Het bleek de roest van zijn zwalken tussen het vrouwvolk dat wenkte en lonkte met…

Mag ik je even aanraken in erotisch landschap waar liefde haar zomer heeft mijn gevoel naar heimwee zoekt een roeiboot hebben we gehuurd met losse centen om de rivier af te dwalen en op zoek te gaan naar fruit omdat de nacht haar eigen bloemen heeft en haar boezem en meloenen ik mag je even maar je komt niet naderbij van aanraken…

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou. Zo heeft ook ieders hartsverlangen een tijd die er niet altijd is, maar steeds…