laat ik je wat vertellen over in stilte uren tellen over luidkeels roepen in de wind over het wachten op weinig als een kind over hoe ik naar mezelf zocht en toen ik me tegen kwam wilde veranderen hoe ik ben verdwaald op die tocht maar me weer vond in de anderen hoe ik woorden bedacht maar de stilte niet vinden kon hoe ik me gelukkig waande…

Mijn poes die is bevriend met de vogels uit de buurt het zal mij echt benieuwen hoelang of dat dit duurt. Dit is toch heel uitzonderlijk en tegen zijn natuur misschien is het maar even en niet van lange duur. Ik zal maar eens kijken hoelang of hij dat heeft dat hij daar zit te spinnen en ze koppies geeft.…

Tussen u en mij Zeedistel en zeekraal een lege plek voor ons warm zand en de zon die ter kimme gaat rood gloeit en uitdooft Ver, ver van ons stemmen verstrooid op de wind Een hond blaft en boven ons muziek als een lied Hier is de cirkel rond het lichaam veilig achtergelaten Hier bestaan wij hebben niets rollen af en aan vloeien…

Voorbij de jeugd het blad gelijnd en half vol geschreven ziet hij de kinderen aan en zich bezeren aan het leren van wat belangrijk lijkt Een twijfelachtig stempel drukt van jaren her Het langzaam wennen aan de dood die wenkt en wacht en trouw is als een goede vriend die sterven kan en daarom leeft op grootse voet…

Sterven van verveling. Kijken naar de liefde die met reclame begint. Geluk is vinden wat je met ogen zoekt. Slapen is vergeten en verdwijnen zonder een tovertruc. Wie je bent is wie je gelooft. Maar wachten op een vriend is hopen dat de vriendschap niet met oude woorden uitdooft.…

Terwijl zij de netten uitwerpt in een wolk van schuimspatten krijst de drenkeling en hijst zich aan boord, In de diepte een verzonken stad onder wuivend wier, een mossig koord leidt naar het schip gekraakt in een donderslag Nu rest er vermolmd hout, groeien er koralen op de mast, de oeroude glorie ligt aan scherven terwijl zijn tranen bederven…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

Zeventien Lentes jong In de kerk waar ik eens zong zat een jongen, niet onaardig Zijn naam was Henk Kanon Zijn haren waren ietwat blond De scheiding zat opzij Zijn kleding onberispelijk Hij glimlachte naar mij En ik was in de wolken Ik lachte ook naar hem Hij was verliefd geworden Verliefd denk op mijn stem Of wat ik stond te zingen…

Breekbaar kind, vandaag begint een vers geschreven lied Nieuwe levens en verhalen Nieuw geluk ligt in 't verschiet Zachte regen, duizend wegen liggen vrolijk geplaveid met de hoop van al je vrienden Met hun glimlach en hun tijd Speels gestolen, onverscholen Elke dag een beetje meer Durf te dromen over morgen want dan…

Geuren van de warme nacht Slingeren langs de bomen Bloeiers genieten van de eerste zonnestralen Het bos ontwaakt uit zijn slaap Gespannen wandelt hij in trage pas Met een waas van onzekerheid om zich heen Door zijn hoofd gieren duizend en een gedachten Hij vertraagt zijn pas Zelfs een prille lentezon Kan de gemoedsrust niet stillen Gelijk…

het kijkt me aan uit haar ogen zodra ik de kamer binnenkom ze zegt goedemorgen wil je thee of wat anders, wat dan even niet zeg ik dan glurend over de monitor achteloos het paswoord intikkend ik zeg niet, zij zegt niet ze hebben elkaar gemist…

Het slot is geopend, de waterval bevrijd. Alle dijken gebroken, ...mijn boeien kwijt. Mijn handen in de jouwe, een begrijpend oor. Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

alle woorden die ik schrijf zijn reeds geschreven wellicht de orde die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ik er van kan leven dus leef ik mij uit voor een klein publiek alle woorden die ik spreek zijn reeds gesproken wellicht de zin die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ze niet worden gebroken dus breek jij…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

zo zag ik je zitten gehurkt in het gras een klaverbloempje plukken alsof het iets gewichtigs was je rende over het water in stukken kringelklein brak je de weerspiegeling alsof het niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel…

behoedzaam kijk ik door je ogen lees de woorden van weleer ieder verhaal blijft ongelovelijk elke vertelling doet me zeer maar nimmer heb je mij bedrogen of ooit ook maar een keer verveeld want elke keer wanneer ik kijk aanschouw ik in jouw ogen mijn spiegelbeeld…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

De bevalling had je goed gedaan alsof je nu weer uren door kon lopen met een lichte en verende tred gedachten volledig en vervuld opnieuw geboren met leven geven De hechtingen deden pijn op een plezierige manier Je wachtte op een levensteken met knusse, warme woorden deken, kachel, olifant…

De vriend voerde het woord: de helft verzonnen, de rest gelogen. Het bos, de slagvelden van steen en kunstgras had hij veroverd met listen. Ik geloofde in die snedige stem, mijn tong was een knecht. Oren verwarden beloftes met bedrog, getroffen door bewondering. Zelfs de grap drong niet tot me door toen hij zei: “Mijn oma was gevechtspiloot…

neem je woorden uit je mond ik heb ze niet meer nodig omdat je er niet achter stond zijn ze nu overbodig neem je brieven van mij af leugens die ik bewaarde omdat je nooit echt om mij gaf zijn ze nu zonder waarde zeg je vrienden waar je bent ik heb ze nooit gemogen ze hebben mij niet echt gekend maar wel teveel bedrogen neem je foto…