Werd “Den Coninck van Hispaengien” zoals men ons leert, “altijt gheëert”? Deze dwingeland zonder franje koos verdorie steeds verkeerd! Hij koos een duivelse positie: vervolgde geuzen, protestanten middels Bloedraad en Inquisitie; die gast wist kortom van wanten. Fel extremist door zijn geloof en bovendien een ijdeltuit. Voor argumenten…

Hij was heus niet gemakkelijk hoor, dat geef ik zwart op wit toe, maar nog steeds vindt hij een schappelijk oor: hij doorbrak immers ieder taboe. Als vrije denker en publicist, bestreed hij elke misstand in de kolonie (wat u al wist) - schreef zelfs de Koning van ons land, maar die hield zich Oostindisch doof voor het misbruik in Insulinde…

ik pluk vandaag een beetje geluk de aarde is schoon je kan er gewoon nieuwe bloeiers planten eigenhandig heb je het onkruid gewied het vergaat zoals je ziet het lelijk groen van toen, opgelost als resten compost jij plukt vandaag je eigen geluk uit vruchtbare grond…

na een avond vol herdenkingen aan degenen die zijn of haar leven hebben gegeven voor onze vrijheid en aan hen die deze oorlog hebben overleefd en te kampen hebben gehad, met schuldgevoel angsten, verdriet, het gemis van familieleden die dit niet konden navertellen vieren wij vandaag onze vrijheid is iedereen wel zo vrij als wij denken dat ze…

op een bijna lege dam in de stilste stilte ooit zichzelf niet sparend spiegelt ons de koning meer vernietigend nog die wie de haat zaait is het hulpeloos zwijgen van hen die wegkijken de willekeur van waanzin kunnen wij niet wissen met verborgen verdriet in voorbij kijkende woorden juist als eens gestolen vrijheid dat ons vraagt…

Iedereen heeft een ziel, die vrij is om geen keuze te hoeven maken, niet onder dwang of stigmatisering, maar in een toetsing spiegelend in een individuele verantwoordelijkheid, die zich plaveien laat met de basisregels van empathie en mededogen, ongeacht afkomst en status, afdruk van een ethische grondrecht, waarop we terug kunnen…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

Je ziet de vlaggen wapperen, want de vijand is verdrongen, door al die vele dapperen. Het Wilhelmus wordt gezongen. Er heerst vreugde in de straten, waar chocolade wordt gedeeld. De stemming is uitgelaten, maar er is ook verdriet wat speelt. Emotie vermengt zich met hoop. Tranen krijgen de vrije loop.…

alles is wit het laken wordt rood noem me niet noem me niet bij naam wie ik was ben ik kwijt ik weet alleen wat ik ben een glimp van een schaduw in vijandig gebied later ooit de reis terug over onpeilbare rivieren de lange weg naar verdronken woorden een woord dat weet hoe ik heet alles is wit het laken wordt rood…

altijd aan de andere kant dan stond ik naast je dan was er van alles aan de hand maar niet met mij nee vooral niet dan was alles wat je zei van toepassing op jou dan stond ik achter je loyaal en trouw deze kant, dichtbij mij sta ik naast me er is van alles aan de hand maar het geeft niet want jij hebt genoeg gehad gepakt van…

er was ruimte tussen tralies een vogel in opengesperde lucht ook waren er geduldige woorden op vezelrijk papier enige betekenis was er niet er was ook niets nodig, alleen een geest die buiten zijn schedel treedt alleen adem die verhuist, een ongetemde droom meer viel er niet te zeggen…

Er ligt een generatie geveld met rimpelige huid dof als perkament tesamen met alle kwetsbare zwevende tussen zon en maan wantrouwen en zorgen verdoven het brein steeds meer winkels sluiten hun deur voor de corona geur adem die binnen komt sluipen als de pest dat de economie omver gooit als na een oorlog met kanonnen om vervolgens…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

Ik zou ontsnappen, niet beter weten en ervandoorgaan, misschien bang zonder straatkat die mij helpt maar vrij Ik zou afgaan op mijn dromen de geuren waar ik niet bij kan door heggen en tuinen struinen dat zal ik nooit vergeten Zou het zo gegaan zijn en wil jij dat ook of is aandacht genoeg wanneer je miauwt Vermaak me, Streel me…

Ik vraag mij af... Mag ons ‘zomer tijdloos' verleden de klokken verder terugdraaien, haar vergeten tijd in beleving een stille nagalm laten krijgen.. twee torens gevangen in het licht vinden elkaar achter dikke muren aangetast door teloorgang van binnenuit met hoop aan ketenen gebonden, hun wereld is veranderd maar nog altijd onverdeeld…

het lijkt zo gewoon in vrijheid slapen in vrijheid eten in vrijheid gapen in vrijheid weten het voelt zo gewoon in vrijheid ontwaken in vrijheid denken in vrijheid praten in vrijheid laten maar het is niet gewoon te ademen in een lucht vol vrijheid te zwemmen in een zee van vrijheid te leven in een land in vrijheid toch ben…

Ook in Leek worden ze van huis opgehaald, de Holocaust begint bij de eigen voordeur. De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde. Veel te eten en te drinken zullen ze niet krijgen onderweg, misschien bij aankomst Een…

In zijn kraaloogjes schemert een echo van het eerste godenrijk terwijl hij langs de vastgeroeste scharnieren van de blinderingen hipt bekijkt hij de vogelkooi vanaf de binnenkant en regent het wonderen in zijn bakje voer zijn bakje water en de stemmen in zijn alerte kopje die net als mijn hoofd teder knikt naar een helderziende vrouw…

wat is de beste plek om een datum vast te leggen waar spreken we af om te zwijgen bestaat er wel een tijdstip is er een hoogte in ruime zin waarop zwaartekracht en gewicht samenvallen kijk uit, deze horizon is met linten afgezet dit landschap valt binnen grenzen van luchtledig soms houdt voortgang even in en lijkt deze op weerzien…

Wat zoal aan komt waaien als verlangen, blijft maar kort plakken op mijn ervaring hoe betrekkelijk het is Ik kan leven, ik ben vrij van tekorten, ik lijd niet aan pijn, hartstocht of problemen niet aan de chaos van liefde of ambitie, ik wacht niet af wat ik toegeworpen krijg Daar ben ik te goed voor zeggen me ook mijn vrienden Ik…