Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

Neem de kleuren die ik draag vermenigvuldig ze in felheid met een cijfer als bijvoorbeeld negen. Laat ze gillend door elkaar bewegen, maak ze zwart om de drie dagen en ziedaar: mijn binnenkant. Ik kan wat niemand anders kan. Alle twijfel die je zaait daar brouw ik in mijn kop behoorlijk linke soep van goede vriend. Ik wist net nog waar…

Jarenlang was ik je slaaf. Ik heb je bewierookt, ik heb je bezongen. Jij lag mij nauw aan 't hart en nog nauwer aan de longen. Ik volgde jouw verlokking braaf. Je had mij reeds jong in je macht. Je kleurde mijn vingers, hing aan mijn lippen. Ik hield jou steeds brandend, liet je niet ontglippen. Jij was een wolf in schapenvacht. Te lang…

Ik kom je vaak tegen, ook al ben je verhuisd naar een uithoek en is veelvuldig contact ongepast. Bijna dagelijks bespeur ik je als ik naar de wolken sta te kijken, of terwijl ik luister naar vogelgezang. Soms merk ik jouw aanwezigheid bij vreugdevolle spelmomenten of terwijl ik verlegen woorden zoek. Af en toe kijk ik door jouw wijdopen…

Als de zon de schaduw van de aarde verdrijft en De geesten die schuilen in de nacht verjaagt dan Waakt de wakkere dag over mij en val ik in een diepe slaap…

Sla vrij als een arend je vleugels uit en zweef in vrije vlucht je gedachten tussen wolken in blauwe zwerk onder je de aarde wees vrij. Over bergen en obstakels geen zee of meer die je vrijheid beperken kan vlieg over oceanen grote vlakten en woestijn naar waar je liefst wil zijn.…

Laten wij vaker de rust begroeten en de stilte naar waarde schatten. Laten wij zacht, net als katten, behoedzaam lopen op kousevoeten. Laten wij onze woorden fluisteren en de zalige stilte niet verstoren. Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren. Aan de woorden van een wijze man, daar denk ik bij herrie steeds…

Wanneer geluk in een klein hoekje zit, kan iemand me dan zeggen waar dat hoekje zich bevindt?…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk, waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil bestaan maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, in alles wat er toe doet. De dagen koud, mild en meedogenloos in mijn smachtend…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil zijn maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, In alles wat er versplinterend toe doet in het leven. De dagen koud, mild en meedogenloos…

De nacht verzwaart wat de dag niet verwerkte verdronken in de grote zee der alledaagse dingen terwijl de boot langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril…

Soms is je ritme van slag lijkt de juiste toon maar niet te vinden zit je in een andere maat vibreert je gevoel daar op een andere golflengte dat voelt dan als eeuwig maar blijkt achteraf toch kort gelukkig kan je ritme ook weer gaan kloppen zolang je hart nog klopt…

in verkilde stilte afgedaald opgehaald uit donkere spelonken teloorgegane vrolijkheid hoe blaas ik warme gloed naar ingeprente beelden penseel ik kleuren van plezier in simpel samenzijn het was zo fijn te fantaseren toen de wijde wereld openlag dromen konden echt bestaan in de koude maan van deze dag graaf ik een geuzengat en haal…

Lachen zal ik - lachen stuiterbaren zal ik deinen bellen blazen rond in diepzee vlinders stuipen van het wad en koppen schuimen tot ze kraken in een eindeloos verschijnen van ontwaken in een branding die mij telkens weer verwacht En diep verlangen zal ik -terug naar al het heinde en het verre in een sterven dat voorbij ging om voorgoed…

Altijd was je wel een dromer licht zwevend boven vaste grond gedachtenloop net naast de wereld korte wandeling op de grond al weer aanloop voor een nieuwe vlucht maar de harde werkelijkheid heeft je tenslotte ingehaald voluit gesneden uit je baan gereden als tegenstellingen veranderen in haat tegen alles wat afwijkt van gewenst…

Wind streelt benen waar haartjes nauwelijks zichtbaar licht bewegen kriebelt maar niet echt vanuit de schaduw plots in de volle zon het genot van warmte even alles omvattend koel gras voelt plaatselijk opgelucht voorbij hete stenen als de frisse zee na gloeiend zand betoverend gezicht van de volle maan die ineens van achter een…

Sta op en wandel Laat het stof waaien Uit het hoofd Zoek het hart Der dingen Die sterken Herrijs uit het graf Ga naar het huis Van zon en licht Sta op en leef…

Mijn hoofd lag dicht bij jou in zand - ontdaan van aardse zorgen heel ver weg waar niemand ons kon zien voorbij de evenaar waar wij een duizeling ontwaarden bij het drijven van de wolken in die volle duizendzee zo ver verwijderd van de maan Voorbij de schaamte die ik dacht trok zij haar mantel uit in duister en gaf alles - en nog meer van…

De midzomer- nachts-droom wordt een midzomer- dagdroom in het midden van de nacht, droom ik op 't midden van de dag. Dan droom ik dat een dagdroom er ook wezen mag.…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…