Waar hij zijn voetstappen heeft gezet.... zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand…

Op zijn betegelde vlakte ziet het Boeddhabeeldje aan de ene kant de poster met de bloemen en de boom aan de andere kant de walmende barbecue met kiloknallende plofkip het zet zijn blik op oneindig en droomt zichzelf het paradijs…

in stille meditatie ontvangen mijn handen een druppel rust zij is toereikend om zwaarte van het hart te verzachten gewoon maar zitten weten, dat ik verbonden ben met al wat is…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

Niets willen doen, toch veel gedaan. Innerlijke rust. Niets willen moeten, is ontmoeting. Innerlijke vrede.…

Ik bestelde een grote Bram met mayonaise, die ik soldaat maakte langs de muren van de Sint Jan, af en toe hard blazend tegen de hete frieten. Voor de aanvulling dook ik de AH aan de Markt in en kocht ik wat biologische veldsla met een kortingssticker van 35%, een Red Bull erbij. De koning te rijk zat ik in de zon uit te buiken op een…

Samen met mijn oude kater, mijn wijze meester, zie ik het leven zitten. Mijn meester is gaan liggen. Een paar regeltjes heb ik nog gelezen. Een beetje nagedacht en weer vergeten. Er is nog veel te veel te doen, maar gelukkig niets gedaan.…

Hier, in dit huis, in mijn luie stoel, voel ik me weer dankbaar worden. Gezeten onder mijn kantelraam, zie ik mijn gedachten vluchten. Ik zie ze naar de wolken kijken, en één voor één het raam uitgaan. Problemen lossen nu probleemloos op. Innerlijke rust blijft achter, temidden van ons roerige bestaan.…

wanneer hij vertrekt is het bijna morgen de slaap valt als een deken zij wil nog uit slaapdronken loop ik mee de vogels fluiten nog net niet een krolse kat laat van zich horen ik loop van links naar rechts zij houdt de lijn recht brengt me thuis morgen een spannende dag dan komt hij graag krijg ik hem de deur niet uit de nacht…

Wanneer ik mijn rijm niet vinden kan, voelt de dichter in mij zich eenzaam. Wanneer mensen elkaar begrijpen gaan, wordt er onverwacht op mijn deur geklopt. Hallo rijm! Wees welkom! Woorden vinden elkaar ineens spontaan, in gedachten die vanzelf gaan rijmen. Gedichten brengen mensen rijm, binnen een ongerijmd bestaan.…

'een beetje kruipolie zou me goed doen' zei m'n vader dikwijls wanneer de reuma hem weer eens parten speelde nu na jaren dato begrijp ik hem zoveel beter want als ik 's morgens uit mijn bed stap denk ik vaak 'een beetje kruipolie zou me goed doen'…

mijn geluk stijgt naarmate ik het deel met anderen en ontbrekende buren ontstijgt één dag alle hokjesdagen het strand onbezet vliegen meeuwen laag in de kern van de zaak maar terzijde…

Terwijl ik net mijn aanbiedingsbier bij de Hoogvliet had ingeladen en de geur van gebakken vis mij deed aarzelen, fietste ik traag de weg terug. Als een gewoontedier. Een Marokkaan op een scooter zei me dat hij een gouden ring rijker was, die ik hem van de straat zag rapen. Ik zwaaide hem de vondst extra toe, want zijn imago is pet en…

Een schalkse vorm: het Elftal of Onzijn elf regels lang: eerst drie maal drie, dan twee aan 't brein van doctorandus P. ontsproten 't patroon per drietal schuift als 't ware mee de woorden worden in een mal gegoten; Zo halverwege volgt de ommekeer Vrouwelijk en mannelijk rijm zijn echtgenoten de vrouw als Dame en de man als Heer Roos…

Mijn ouderwetse pyjama, is van superzacht flanel. Ik wil zo graag naar bed. Dag wereld, dag, vaarwel. Ik heb geen benen om op te staan. Mijn wereld is tot bed verworden. Oude kippen zijn al lang op stok. Morgenochtend pas kraait de haan. Ik rek me sloompjes uit en gaap. Zal ik nog wat zorgen maken? Nee! Ik draai me heerlijk om. En slaap…

Verregende zondag zacht getik op harde ondergrond grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels vallen, bomen huilen ook als regen is gestopt beleef ik zondagsrust binnen zonder lust naar buiten toe te gaan door binnen dromen de dag door komen steeds weer kijken door een spleet of de regen al van stoppen weet. Stilte…

Wat is er toch, mijn hart, wat ben je toch aan 't kloppen? Vertel me je verhaal en laat je stroom niet stoppen Spreek zacht tot mijn gemoed, ik luister heel aandachtig Mijn hoofd breng ik tot rust, dat is niet oppermachtig Jouw lied, mijn dierbaar hart, reist met de bloedbaan mee En elke lichaamscel weet van ons wel en wee Het weefsel resoneert…

Je wandelt loopt door bossen steile paden omhoog,omlaag Het is de vraag of je de goede weg ...inslaat De goede afslag hebt genomen want alleen zon je kompas Niet te laat val van avond voor te zijn want alleen zon vervult in herfst je dromen waarin het goud voor het plukken hangt aan bomen voor het rapen ligt aan…

Mijn ogen lodderen loensend door het felle licht opgetrokken na de mist ik hangmat op het wiegen van de dag deugddoend straalt er warmte geef mij doezelend over aan een knappende uil.…

Wat komt mij tegemoet als zelfs de wind zich schuil houdt achter zijn depressie en ik voor de zon opkom het is het lichtknopje in de keuken dat ik op de tast vind een boterham smeer en met hagelslag hoogtij vier…